manuleārius , iī, m. (manuleus), der Verfertiger von langen Ärmeln, Plaut. aul. 511 Leo. Corp. inscr. Lat. 6, 1190*.
manūtergium , iī, n. (manus u. tergeo), das Handtuch, Isid. orig. 19, 26, 7. App. ad op. Leonis p. 888, XCIII.
adolēfactus , a, um (adoleo u. facio), in Brand gesetzt, arbores, Act. fratr. Arv. a. 224 (Corp. inscr. Lat. 6, 2107) 16.
plōrātillum , ī, n. (Demin. v. ploratus), das Heulen, das laute Wehklagen, Plaut. Poen. 377 Leo.
rūricolāris , e (ruricola), das Feld bauend, cultor, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 326 Leo.
incomplētus , a, um (in u. compleo), unvollständig, Firm. math. 5, 2, 4.
obsequiālis , e (obsequium) = obsequiosus, Ven. Fort. carm. 6, 5, 274 Leo.
in-explēbilis , e (in u. expleo), I) passiv = unersättlich, a) eig.: stomachus, Sen. ep. 89, 22. – m. Genet., scorpiones cum sitiunt, sunt inexplebiles potus, Plin. 11, 88. – b ...
complēmentum , ī, n. (compleo), das Ausfüllungsmittel, Ergänzungsmittel, übtr., inculcata reperias inania quaedam verba quasi complementa numerorum, Cic. or. 230: quod (maiestatis crimen) tum omnium accusationum c. erat, was damals jeder A. erst den Nachdruck ...
polymitārius , a, um (polymitus, w. vgl.), damasten ... ... Damastweber, Ven. Fort. carm. 5, 6. praef. p. 115, 10 Leo. – subst., polymitārius, iī, m., der Damastweber, ...
Tauroscythae , ārum, m. (Ταυροσκ ... ... ;ι), eine sarmatische Völkerschaft zwischen den Flüssen Karcinetes u. Hypanis bis zum Dromos Achilleos hinab, Capit. Anton. Pius 9. § 9. Treb. Poll. Valer ...
2. subreptīcius (surreptīcius), a, um (v. subripio), gestohlen, Plaut. Men. prol. 60 (wo Ritschl surrupticius); Poen. 962 (wo Goetz u. Leo subrupticius).
intertrītūra , ae, f. (inter u. tero), die Abnutzung durch Reiben, culleorum, Scaev. dig. 13, 7, 43 extr.
quīnquifidus , a, um (quinque u. findo), fünfgespalten, tela, Ven. Fort. carm. 5, 6. praef. p. 114, 29 Leo.
lollīguncula , ae, f. (Demin. v. lolligo), ein kleiner Blackfisch, -Tintenfisch, Plaut. Cas. 493 Leo.
beātificātio , ōnis, f. (beatifico), die Beglückung, Conc. Chalc. Leo M. epist. 98, 1.
complētōrium , ī, n. (compleo), das letzte Gebet nach Vollendung des Tagewerks, Eccl.
cor-resuscito , āre (con u. resuscito), zugleich wieder aufwecken, Tert. de resurr. 23. Leo M. serm. 50, 1.
frūstrātōriē , Adv. (frustratorius), hinhaltend, täuschend, Leo epist. 23, 2.
papāverculum , ī, n. (Demin. v. papaver), eine Pflanze = leontopodion, Ps. Apul. herb. 7.