re-solvo , solvī, solūtum, ere, wieder auflösen, ... ... (natura) composuit, resolvit, quicquid resolvit, componit iterum, Sen.: frenatam tot malis linguam resolvimus, lösen wir von ihren Banden, Plin. pan.: Cerberus immania terga ...
abs-cīdo , cīdī, cīsum, ere (abs u. caedo), ... ... cervices, Auct. b. Hisp.: rebus caput (im Bilde), Sil.: dentibus linguam, abbeißen, Val. Max. – latera montium, schroff abgraben, Sen ...
prō-cūdo , cūdī, cūsum, ere, I) schmieden, schärfen ... ... die feile Zunge zur Bekämpfung der Wahrheit spitzen, Amm. 30, 4, 13: linguam, der Z. Bildung u. Form geben, Cic. de or. 3 ...
im-porto , āvī, ātum, āre (in u. porto), ... ... alqd longe imp., Varro. – II) übtr.: A) einführen, linguam Graecam, Plin.: non esse nos transmarinis nec importatis artibus eruditos, Cic.: quid ...
occlūdo , clūsī, clūsum, ere (ob u. claudo), ... ... .: furax servus, cui nihil sit obsignatum nec occlusum, Cic. – übtr., linguam, Einhalt tun, Plaut.: dum eius lubido occlusa est contumeliis, seinem ...
argūtor , ātus sum, āri (argutus), sich deutlich vernehmen lassen ... ... schwatzen, vorschwatzen, herschwatzen, totum diem argutatur quasi cicada, Nov. fr.: exerce linguam, ut argutarier possis, Enn. fr.: pergin argutarier? Nov. fr. u ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con ... ... u. Aur. Vict.: non c. bilem, Sen. rhet.: diligentissime c. linguam, im Zaume halten, Cic.: so petulans non linguam, non manum continet, Sen.: unde manum iuventus metu deorum continuit? Hor. ...
... , Cels.: dorsum boum manibus, Col.: linguam forcipe, Ov.: morsu conchas (von einem Tiere), Cic. – ... ... α) in seinem äußern Gange hemmen, gressum, Verg.: alci linguam, zum Schweigen bringen (im scherzhaften Doppelsinn m. oben no. II ...
locuplēs , ētis (locus u. *pleo), I) begütert ... ... im Ausdrucke, Cic.: multo locupletior in dicendo, Cic.: oratio, Cic.: Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam, Cic. – ...
prō-tendo , tendī, tentum u. tēnsum, ere, I) ... ... protenso, Quint.: protentis manibus, Lact.: protentis hastis, Tac.: aestuantem canis pr. linguam, die Zunge lang herausstrecken wie ein vor Durst lechzender Hund (Zeichen der ...
compēsco , pēscuī, ere (verwandt mit comparco), einzwängen, ... ... fletum infuso lacte, Sen.: e diverso crapulā conpesci feritatem nimiam (musti), Plin.: linguam, Plaut.: incendia, Plin. ep.: ramos, Verg.: vitem, beschneiden, ...
ob-saepio (obsēpio), saepsī, saeptum, īre, unzugänglich machen, ... ... et quasi sui milites obsaepserunt, Capit.: obsaepta diutinā servitute ora reseramus frenatamque tot malis linguam resolvimus, den durch l. Skl. verschlossenen Mund, Plin. pan.
lītigium , iī, n. (litigo), ein bißchen Streit, ... ... dudum quaerit, Donat. Ter. eun. 4, 7, 39: ferox atque inquies linguam litigiis exercet? Boëth. cons. phil. 4, 3. p. 79, 32 ...
intel-lego , lēxī, lēctum, ere (inter ... ... pecuniā vendo, Petron. – c) eine Sprache verstehen, alcis linguam, Petron. 73, 3. Sen. apoc. 5, 2: linguam avium, Pacuv. tr. 83. – 2) sich auf jmds. Charakter ...
trāns-fero (trāfero), trānstulī, trānslātum u. ... ... verbis utar, qui haec ex Graeco transtulerunt, Quint.: tr. eius volumina in linguam Latinam, Plin.: epistulae, quae in Graecam linguam translatae sunt, Hieron.: opuscula mea in Graecum sermonem elegantissime transtulit, Hieron.: ...
prae-clūdo , clūsī, clūsum, ere (prae u. claudo), I) verschließen, versperren, portas (alci), Caes.: fores, Prop ... ... .: vocis usum, Ov.: vocem alci, den Mund stopfen (bildl.), Liv.: linguam cani, ne latret, Phaedr.
mordācitās , ātis, f. (mordax), die Wissigkeit, ... ... zu brennen, Plin. 21, 93: est (iuncus Africanus) virosae mordacitatis ad linguam, hat einen stinkenden und scharfen Geschmack, Plin. 21, 120: ne ...