digitus , ī, m. (wohl aus dicitus zu dīco ... ... loqui, Ov. trist. 2, 453: nil opus est digitis, per quos arcana loquaris, Ov. art. am. 1, 137. – digito orbem temperare, mit ...
ex-pedio , īvī u. iī, ītum, īre (vgl ... ... . Acc. u. Infin., id ego ius atque aecum fecisse expedibo atque eloquar, Enn. fr. scen. 148. – m. de u. Abl ...
ambitio , ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, ... ... Cic. Verr. 2, 132: quid de nostris ambitionibus, quid de cupiditate honorum loquar? Cic. Tusc. 2, 62. – ambitio annua, die jährliche Bewerbung ...
flāgito , āvī, ātum, āre (flagitium), etw. zudringlich ... ... . folg. ut u. Konj., flagitas me (von mir), ut eloquar, Plaut.: semper flagitavi, ut con vocaremur, Cic.: flagitabatur ( ...
sortīor , ītus sum, īrī (sors), I) intr. losen ... ... num sortiuntur inter se, quae declinet, quae non? Cic.: quasi sortiri, quid loquare, Cic. – 2) übtr.: a) aussuchen, wählen, verschaffen, ...
al-loquor (ad-loquor), adlocūtus sum, alloquī, ansprechen, ... ... allg.: alqm, Komik., Cornif. rhet., Cic. u.a.: quem alloquar? Acc. fr.: te alloquor, ich meine dich, Plaut.: populum, ...
intel-lego , lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), ... ... intellegi necesse est esse deos, Cic.: corpus quid sit intellego, Cic.: intellego quid loquar, ich weiß recht wohl, was ich sage, Cic. – cuivis facile ...
testificor , ātus sum, ārī (testis u. facio), I) bei jmd. bezeugen, jmd. zum Zeugen anrufen, deos ... ... te testificata tua voluntas, Cic. ad Att. 1, 17, 7: scaenā testificata loquar, Ov. fast. 4, 326.