cōnflīctio , ōnis, f. (confligo), I) das Zusammenschlagen ... ... – II) = σύγκρουσις (Gloss.), das feindliche Zusammenstoßen, -treffen, magna totius exercitus c., Gell. 7 (6), 3. – übtr., der ...
cōn-fābulor , ātus sum, ārī, I) intr. mit jmd. schwatzen, plaudern, kosen, absol., confabulari ... ... . etwas mit jmd. besprechen, sed ego rem meam magnam confabulari tecum volo, Plaut. cist. 743.
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... II, A, γ). – γ) absol., bald v. guten Gewissen, magna vis est conscientiae, Cic.: conscientiā fretus, Curt.: mea mihi conscientia pluris est ...
dētrīmentum , ī, n. (detero), I) das Abreiben ... ... detrimenta belli, Hirt. b. G.: magnum (maius) d. afferre, Cic.: magna detrimenta inferre, Caes., inferre Romanis, Hirt. b. G.: d. capere, ...
... od. concitare. Cic.: tanta exspectatio fuit visendi Alcibiadis, Nep.: ibi magna cum audiendi exspectatione considitur, Cic. – Plur., crebras exspectationes nobis ... ... parvam attuleras, cum scripseras etc., Cic.: quae exspectatio destituta est, Liv.: magna etiam longaque exspectatio est, quam frustrari adhuc et differre non ...
assevērātio (adsevērātio), ōnis, f. (assevero), der angewandte ... ... specie recusantis, sed neque eādem asseveratione, Tac. ann. 3, 35: inter obstrepentes magnā asseveratione nititur, Tac. ann. 4, 42. – b) in der ...
iūs-iūrandum , Genet. iūris iūrandī, n., der ... ... . ab adversario exigere aut recusare, Quint.: iusi. remittere (erlassen), ICt.: magnā voce iurare verissimum pulcherrimumque iusi., Cic.: praestare more sollemni iusi., Plin. ep ...
cōnspīrātio , ōnis, f. (1. conspiro), wörtl. das Zusammenhauchen ... ... v. lebl. (abstr.) Subjj., conspiratio consensusque virtutum, Cic.: magnā amoris conspiratione consentientes amicorum greges, Cic. – II) im üblen Sinne, ...
exīstimātio , ōnis, f., I) die Meinung, ... ... das Ansehen, häufig mit dem Zusatze bona, integra, magna, doch auch allein u. dann gew. im guten Sinne, Cic. ...
1. argentārius , a, um (argentum), I) adi.: A) ... ... ae, f., 1) (sc. fodina) die Silbergrube, vectigalia magna instituit ex ferrariis argentariisque, Liv. 34, 21, 7. – 2) ( ...
disceptātio , ōnis, f. (discepto), I) die Erörterung ... ... fere nobis disceptatio contentioque est, Cic.: cum Antiocho quia longior disceptatio erat, Liv.: magna ibi non disceptatio modo, sed altercatio fuit, Liv.: m. Genet., ...
concertātio , ōnis, f. (concerto), der Kampf, Streit, die Fehde zweier od. mehrerer, a) übh.: ... ... der Sophisten, Cic.: sine ieiuna concertatione verborum, Wortschwall, Cic.: inter se magnā concertatione dissident, Lact.
exulcerātio , ōnis, f. (exulcero), 1) aktiv = das ... ... Übergehen eines entzündeten Gliedes in Eiter, die Eiterung, Verschwärung, Vereiterung, magna, gravis, Cels.: exulcerationes vulnerum, Firm.: exulcerationes gingivarum, Cels. u. ...
in-continēns , entis, I) nicht bei sich behaltend, ... ... 22. – mit Genet., nihil est tam violentum et incontinens sui, quam magna vis undae, Sen. nat. qu. 3, 30, 6.
animadversio , ōnis, f. (animadverto), das Hinrichten des Geistes auf ... ... Clu. 119: notiones animadversionesque censorum, Cic. de off. 3, 111: animadversiones magnarum potestatum, Sen. de clem. 1, 8, 5. – euphemist. = ...
contemplātio , ōnis, f. (contemplor), das Hinrichten des ... ... , Cic.: c. rerum naturae, Sen.: virtutum alcis, Tac.: summa vis infinitatis magnā ac diligenti contemplatione dignissima est, Cic.: totus animus in hac una contemplatione defixus ...
incitāmentum , ī, n. (incito), das ... ... 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. ...
experīmentum , ī, n. (experior), I) ... ... exp., der stärkste Erfahrungsbeweis, Cic.: dare exp. lenitatis, Tac.: dare magna experimenta virtutis, Vell.: primo bello adversus Aetnaeos magna experimenta sui Syracusanis dedit, Iustin.: ut plebes daret experimentum, an amotis custodibus ...
dendrophorus (dendroforus), ī, Genet. Plur. ōrum u. ... ... . 1, 20. – II) Mittglied eines Priesterkollegiums, das zu Ehren der Magna Mater Baumzweige od. mit der Wurzel Herausgerissene Baumstämmchen feierlich herumtrug, Cod. ...
interpretātio , ōnis, f. (interpretor), I) die Erklärung ... ... in.: interpretationes sermonum (Sprachen), Vulg. 1. Cor. 12, 28: singula magnas interpretationes habent nec dubias, Plin. 18, 26. – B) insbes.: ...
Buchempfehlung
In einem belebten Café plaudert der Neffe des bekannten Komponisten Rameau mit dem Erzähler über die unauflösliche Widersprüchlichkeit von Individuum und Gesellschaft, von Kunst und Moral. Der Text erschien zuerst 1805 in der deutschen Übersetzung von Goethe, das französische Original galt lange als verschollen, bis es 1891 - 130 Jahre nach seiner Entstehung - durch Zufall in einem Pariser Antiquariat entdeckt wurde.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro