ad-mīror , ātus sum, ārī, gleichs. anwundern, a) ... ... Verwunderung fragen (s. Wopkens Lectt. Tull. 2, 1 in. Burmann Phaedr. 1, 12, 5. Garatoni u. Halm Cic. Sull. 9 ...
pullulo , āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ... ... .: aperiatur terra et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat fetus, Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. met. ...
onustus , a, um (onus), beladen, belastet, bepackt, ... ... onusti omnes catenis, Amm. – m. Genet., navis onusta remigum epibatarumque, bemannt mit usw., Auct. b. Afr. 63, 3: magna vis camelorum ...
sub-moveo (summoveo), mōvī, mōtum, ēre, wegschaffen, entfernen ... ... Rhenum, Eutr.: fusi barbari submotique, Flor.: victi ac submoti, Caes.: Germani et Alamanni longe a Rheni submoti (abgedrängt) litoribus, Vopisc. – ε) durch ...
aerārius , a, um (aes), I) zum Erz (Kupfer ... ... -bergwerk, Vitr.: as, Kupferas, Petr. 57, 5: structurae, bergmännische Baue, Grubenbaue, Caes. b.G. 3, 21, 3 zw.: ...
posterus , a, um, Compar. posterior, Superl. postrēmus u. ... ... Oud. = p. 734 H.). – postremā = postremo, zuletzt, Bormann Uned. Inschr. no. 3. v.8. – 2) übtr., ...
... Dichtern auch = Steuermann, s. Drak. Sil. 4, 719; Burmann Val. Flacc. 1, 382: navigandi magister, Steuermann, Amm.: mag. epistularum, Geheimschreiber, ... ... (Konkursmasse), Cic. u.a. (s. Lachmann Gaius inst. 3, 79. p. 239 ...
Arbeiter , qui opus facit (im allg.). – cultor agri ... ... . quaestūs inopia (Verdienstlosigkeit). – arbeitslustig , ad labores paratus. – Arbeitsmann , s. Arbeiter. – arbeitsscheu , fugiens laboris. – ignavus ( ...
Bergfall , ruina montis. – Bergfestung , castellum montanum. ... ... od. perpetua montium iuga. – Bergland , s. Gebirgsgegend. – Bergmann (im Plur. Bergleute ), metallicus. – fossor (Metallgräber). – ...
accidēns , dentis, n. (eig. Partic. v. ... ... (Ggstz. prospera), Ps. Quint. decl. u. Amm.; vgl. Burmann zu Ps. Quint. decl. 5, 1. p. 104. – Adv ...
bedienen , I) v. tr.: 1) jmds. Diener sein, ihm aufwarten: alcis famulum esse. in famulatu esse apud alqm (übh. jmds. Diener ... ... famuli; ministri. – die B. eines Schiffes, ministri navigii; vgl. »Bemannung«.
affector , ātus sum, ārī (Nbf. v. affecto), ... ... 2. – / Ps. Apul. herb. 16 (15), 3 lemm. liest Ackermann mulierem affectare (vgl. dessen not. cr. p. 316).
μέν , eigentlich = μήν , doch hat sich mit dem Vokal ... ... ϑύουσι , u. öfter; vgl. Werfer zu Her . 2, 39 u. Buttmann zu Dem. Mid. p. 153, wo noch mehr Beispiele aus ...
... δεῖται, δέεσϑαι und δεῖσϑαι , s. Buttmann Ausf. Gramm. ed . 2 Bd 2 S. 150. Bei ... ... sind leichtfertge, frivole Attentate auf den aus dem Alterthume überlieferten Homer-Text, was Buttmann einsah, Ausf. Gramm. ed . 2 Bd 2 S. 151 ...
δήν , Adverb., lange Zeithindurch, lange ; nach Apollon. Adverb ... ... das Latein. diu und das Griech. δηρόν und δηϑά . Vgl. Buttmann Ausf. Gramm. 2. Ausg. 1 S. 43 Ahrens Dial. Dor. ...
ἕως , ep. εἵως [bei Hom . u. andern ... ... Od . 15, 109, was auf eine Form εἷος schließen läßt, die Buttmann als entstanden aus εἰς ὅ betrachtet u. als die ursprüngliche Form annimmt; ...
... u. ä.; – ἄνδρας φύειν , Männer hervorbringen, Her . 9, 122; dah. erzeugen, ὁ φύσας ... ... optat . φύην statt φυίην bei Theocr . 15, 94 nach Buttmann, Sp . ἐφύην, φυῆναι ; perf . πέφῡκα , mit ...
ΔΊω , nur poet., ich fürchte , ich fliehe, ich ... ... δίομαι μὲν χαρίσασϑαι, δίομαι δ' ἀντία φάσϑαι, λέξας δύσλεκτα φίλοισιν , vgl. Buttmann Gramm. 2 S. 147; dagegen transitiv, »verfolgen«, Eumenid . 357. ...
cōn-fiteor , fessus sum, ērī (con u. fateor), ... ... anerkannt, ausgemacht, unzweifelhaft (Ggstz. controversus, controversiosus, dubius; vgl. Burmann Phaedr. 4, 25, 22), quasi confessa nec dubia signa, Col.: ...
ὧδε , att. auch ὡδί , adv. demonstr . der ... ... . 2, 28 νῠν δὲ τίς ὧδ' ἤγειρε, s. z. B. Buttmann Ausf. Griech. Sprachl. ed . 2 Band 2 S. 362. Aristarch ...
Buchempfehlung
Die Fortsetzung der Spottschrift »L'Honnête Femme Oder die Ehrliche Frau zu Plissline« widmet sich in neuen Episoden dem kleinbürgerlichen Leben der Wirtin vom »Göldenen Maulaffen«.
46 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro