annōminātio = agnominatio, w.s.
1. interminātus , a, um (v. in u ... ... de nat. deor. 1, 54: interminati saeculorum cursus, Iul. Val. 1, 31 (33). v. 22: quod ei (materiae) interminata magnitudo, Apul. de dogm. Plat. 1, 5: nec ...
exterminātor , ōris, m. (extermino), I) der Vertreiber, Verjager, Hieron. epist. 127, 1. Vulg. 1. Corinth. 10, 10. Isid. 10, 87. – II) der Ausrotter, populi iniqui, Augustin. serm. ...
dissēminātio , ōnis, f. (dissemino), das Aussäen, übtr., die ... ... huius blasphemiae, Hieron. Isai. 5, 18, 2 extr.: Plur., malevolorum disseminationes, Apul. met. 11, 30.
dēterminātio , ōnis, f. (determino), die Abgrenzung, Grenze, Gromat. vet. 244, 14 u. (Plur.) 202, 16: aether extrema ora et det. mundi, Cic. de nat. deor. 2, 101. – übtr., conclusio ...
1. legūminārius , a, um, die Hülsenfrucht betreffend, negotiatrix frumentaria et legumenaria (Hülsenfruchthändlerin), Corp. inscr. Lat. 6, 9683. Vgl. H. Blümner Die röm. Privataltert. S. 195 Anm. 20.
dēnōminātīvē , Adv. (denominativus), auf abgeleitete Art, durch Ableitung, Mart. Cap. 4. § 381.
dissēminātor , ōris, m. (dissemino), der Ausstreuer, Verbreiter, disseminatores incontinentiae, Ambros. in psalm. 36, 49. Vgl. Gloss. IV, 332, 37 ›disseminator, divulgator‹.
exterminātio , ōnis, f. (extermino), I) die Verstörung, mentis, Ps. Soran. qu. med. 200. – II) die Vertreibung, Verjagung, boni, Augustin. ench. 14: iniustorum, Vulg. sap. 18, 7.
2. legūminārius , iī, m. (legumen) = ὀσπριοπώλης, der Hülsenfruchthändler, Gloss. II, 388, 20 u. III, 308, 61.
forāminārius , iī, m. (foramen), die in den Uferlöchern wohnende Uferschwalbe = τρωγλίτης, Gloss. III, 435, 53.
1. cōgnōminātus , a, um (cognominis) = συνώνυμος, von gleicher Bedeutung, verba, Synonyme, Cic. part. or. 53.
contāminātio , ōnis, f. (contamino), I) die Befleckung, ICt. u. Arnob. – II) die Verderbnis, Iul. Obs. de prodig 89.
contāminātor , ōris, m. (contamino), der Beflecker, Entehrer, honorum, Lampr. Alex. Sev. 6, 5: paterni tori, Tert. de pudic. 13.
interminātio , ōnis, f. (interminor), die Androhung, Cypr. ep. 4, 4. Cod. Theod. 8, 7, 21 u. 16, 5, 18. Donat. Ter. Andr. 1, 2, 31.
in-exāminātus , a, um (in u. examino), ungeprüft, ununtersucht, Mart. Cap. 9. § 895. Firm. math. 1, 2. Chalcid. Tim. 51 C.
cōgnōminātim , Adv. (1. cognominatus), in gleicher Bedeutung, Prisc. de nom. et pron. 1, 7. p. 444, 30 K.
in-crīminātio , ōnis, f., die Schuldlosigkeit, Unsträflichkeit, Tert. de res. carn. 23.
congeminātio , ōnis, f. (congemino), die Verdoppelung, scherzh. = Umarmung, Plaut. Poen. 1297.
ferrūminātio (ferūminātio), ōnis, f. (ferrumino), das Anschweißen, Paul. dig. 6, 21, 3. § 5.
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro