Acadēmia , ae, f. (Ἀκαδήμε ... ... u. Laur. Tull. bei Plin. 31, 8 (Poët. Lat. minor. tom. 5, 3. p. 1372), kurz erst bei Claud. ...
arrogāns , antis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... , Ps. Quint. decl. 7, 12. – adversus superiores tristi adulatione, arrogans minoribus (gegen die N.), inter pares difficilis, Tac. ann. 11, 21 ...
antistes , stitis, c. (antisto), der Vorsteher, Aufseher ... ... artis dicendi, Cic.: sapientiae, Plin.: iuris, Quint.: Academici et veteres et minores nullum antistitem reliquerunt, gingen ein, Sen. nat. qu. 7, 32 ...
an-nūntio (ad-nūntio), āvī, ātum, āre, ankündigen, ... ... psalm. 29, 10: haec, Apul. met. 3, 15: magnas et postremas domino illi fundorum clades, ibid. 9, 35: Christum, Lact. 4, 15, ...
antestor , ātus sum, ārī (zsgz. aus antetestor), jmd ... ... 2, 5042, 5 u. 6, 10247, 12. – b) Imperat. antestamino, XII tabb. 1, 1 (b. Porphyr. Hor. sat. 1 ...
bene-dīco , dīxī, dictum, ere, I) v. jmd. ... ... der spätern Religionsspr., A) loben, lobpreisen, m. Dat., domino, Eccl.: m. Acc., deum, Apul. u. Eccl.: ...
bifōrmis , e (bis u. forma) ... ... biformes hominum partus, doppelgeschlechtliche, Tac.: monstra, Paneg. vet.: proles b. Minotaurus, Verg.: u. so monstrum, v. Minotaurus, Ov.: Ianus, Ov.: Glaucus, Claud.: poet., vates, ...
āctuōsus , a, um, Adj. m. Compar. (actus), ... ... . – b) v. der Rede, wirkungsvoll, tum sunt maxime luminosae et quasi actuosae partes duae (orationis), Cic. or. 125. – c) ...
calefacio u. synk. calfacio (mit Umlaut calficio ... ... . der Sonne), Vitr.: calf. igne focum, Ov.: amnes sanguine, Claud.: minora balnearia et minora miliaria citius calefiunt, Sen.: ut murena et conger ne calefierent, Plaut.: uti ...
Aethiopes , um, Akk. as, m. (Αἰθ ... ... 141: atrae gentes et quasi Aethiopes, Mel. 3. § 67: dem Begegnenden ominös, s. Iuven. 6, 600 sq. Flor. 4, 7, 7: ...
2. apparātus , ūs, m. (apparo), I) abstr. = die Zubereitung, Zurüstung, Beschaffung, die ... ... Rede, dixit causam illam... nullo apparatu, pure et dilucide, Cic.: si minorem habent apparatum (sunt enim exilia), Cic.
Agamemnōn (od. lat. Agamemno ), onis, Akk. ... ... , Att. tr. 161. Plaut. Bacch. 946 (nach Ritschl viell. Agamemino). Varr. sat. Men. 570. Cic. de off. 3, 95. ...
assūmptio (adsūmptio), ōnis, f. (assumo), I) das ... ... – insbes., α) in der Logik, der Untersatz (propositio minor, vgl. assumo no. II, 3, b, α), Cic. de ...
benevolus (benivolus), a, um, Adi. m. Compar. ... ... . Dat., ut eum, qui audiat, benevolum nobis faciamus, Cic.: servus benevolus domino, treuergeben, dienstwillig, Cic. – Compar., benevolentior tibi quam fui nihilo ...
ali-quantus , a, um (alius u. quantus), bezeichnet ... ... maiorem locum occuparis, Cic.: Atheniensium res gestae satis amplae magnificaeque fuere, verum aliquanto minores quam famā feruntur, Sall.: omnia breviora aliquanto fuere, Liv. Vgl. ( ...
centēsimus , a, um, num. ordin. (centum), der ... ... Kapital geschlagene), Cic. ad Att. 6, 2, 7: a Caecilio propinqui minore centesimis nummum movere non possunt, nicht unter 12 Pr. (jährl.) flott ...
acētābulum (in Hdschrn. auch acītābulum), ī, n. (acetum), I) = ὀξύβαφον, ein Essiggefäß zum Eintauchen, Isid. 20, 4, 12; dah. ... ... 21, 92. – / Nb. acetabulus, Apic. 9, 241 (acetabulum minorem).
Acadēmicus , a, um (Ἀκαδημι ... ... A. veteres, Cic.: A. novi, Varr. fr.: A. et veteres et minores (neueren), Sen. – II) zur Akademie des Cicero gehörig, ...
balneārius , a, um (balneum), zum Bade gehörig, Bade-, ... ... 24, 3. Col. 1, 6, 2: fornax balneariorum, Scrib. 60: minora balnearia citius calefiunt, Sen. nat. qu. 4, 9. – / ...
ante-pīlānus , ī, m., I) als milit. t. ... ... 20. – II) übtr., der Vorkämpfer bei Schandtaten, cum Maximino velut antepilano suo contendens, Amm. 28, 1, 46.
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro