modificātio , ōnis, f. (modifico), die Abmessung einer Sache, versuum lex et mod., Sen. ep. 88, 3: verborum, Gell. 10, 3, 15: u. absol. (ohne Beleg) bei Paul. ex Fest. 160, ...
ēiusdemmodī od. getrennt ēiusdem modī (idem u. modus). von eben der Art, ebenso beschaffen, Varro LL. 9, 84 u. 110. Cic. ad Q. fr. 1, 1, 4. § 14 u.a. ...
modificātor , ōris, m. (modifico), der etwas gehörig einrichtet, peritus, ein geschickter Tonmeister, Apul. flor. 4. p. 5, 1 Kr.
decemmodius , a, um, zehn Maß enthaltend, corbulae, Col. 12, 50, 9; dass. subst., decemmodiae, Col. 12, 18, 2.
hūiusce-modī = huiusmodi, Cic. u.a., bes. oft bei Sall. (s. Dietsch Sall. Cat. 51, 32).
Commodiānus , a, um, s. 2. Commodus.
incommoditās , ātis, f. (incommodus), a) das Unbequeme, Unangenehme, ... ... od. Pers., inc. alienati illius animi, Cic.: temporis, Liv.: incommoditate abstinere, Unhöflichkeit, Plaut. – Plur. b. Plaut. aul. ...
cūiusquemodī , od. getrennt cūiusque modī , (quisque u. modus), von jeder Beschaffenheit, von jeder Art, c. voluptates, Cic.: tot homines c., Cic.: neque solum cives, sed c. hominum genus, Sall.
modimperātor , ōris, m. = modi imperator, der bei Schmausereien vorschrieb, wie viel jeder trinken sollte, der Präses des Trinkgelages, Varro b. Non. 142, 7.
cūiusdam-modī od. richtiger getrennt cūiusdam modī , auf eine gewisse-, von einer gewissen Art, Cic. de fin. 5, 36 u.a.
sēsqui-modius , iī, m., anderthalb (röm.) Scheffel, Varro, Cic. u.a.
quoiquoimodī , altlat. = cuicuimodi, w.s.
cūiusvīsmodī; arch. quoiusvismodi, wessen immer, Plaut. Bacch. 400 codd. u. Pseud. 741; Pers. 386 Luchs.
quōiusvīsmodī , s. cūiusvīsmodī;.
cōmoedicus , a, um (κωμῳδικός), zur Komödie gehörig, Komödien - (Ggstz. tragicus), ars, Komödiendichtung, Apul. flor. 16. p. 21, 1 Kr.: vernulitas, Fulg. ...
2. quōius , altlat. Genet. = cuius: so auch quoiusmodi = cuiusmodi.
Philēmo u. - mōn , onis, m. (Φιλήμων), I) ein griech. Komödiendichter der mittleren Komödie, aus Soli in Cilicien, Zeitgenosse des Menander, Plaut. trin. prol. ...
adeptio , ōnis, f. (adipiscor), die Erlangung, ... ... ), Cic. u. Boëth.: bonorum (Ggstz. evitatio malorum), Quint.: commodi (Ggstz. vitatio incommodi), Cic.: virtutis, Boëth.: absol., Augustin. serm. 21, 1.
cōmoedus , a, um (κωμῳδός), zur Komödie gehörig, Komödien-, natio, Iuven. 3, 100. – subst., cōmoedus, ī, m., der Schauspieler für komische Rollen, der Komöde, Komiker ...
incommodē , Adv. (incommodus), unpassend, unbequem, ungelegen, ungünstig, ... ... Plaut.: venire, Cic.: dicere, Varro: accĭdere, Caes.: se gerere, Colum.: incommodius mecum actum est, Cic.: quod ipsā iactatione incommodius fit, Sen.: incommodissime navigare, Cic.
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro