pavēsco , ere (Inchoat. zu paveo), vor Furcht-, vor ... ... . = wegen, vor, bellum, Tac.: iudicium magistratuum, Tac.: inania legionum nomina non pavescere, Tac.: manes umbrasque, Sil.: Passiv, quoniam bene generaliter ...
sub-noto , āvī, ātum, āre, I) unten verzeichnen ... ... – 2) übtr., unterzeichnen, libellos, Plin. ep.: nomina, Suet. – II) (insgeheim) bemerken, verba, Mart.: alqm ...
fīnālis , e (finis), I) die Grenzen betreffend, ICt. u. Sidon.: circulus, der Horizont, Macr ... ... . stehend, End-, littera, syllaba, Macr.: capitula, quae finalia nominantur, Prisc.: beatitudo, Augustin.: causa, Donat.
unnötig , non necessarius (was nicht sein muß). – qui ... ... , metus). – es ist unn., diese zu nennen, eos nihil attinet nominare. – Adv . praeter rem; nulla re cogente; praeter necessitatem. ...
con-traho , trāxī, tractum, ere, zusammenziehen, beiziehen, ... ... in verbum contrahere, Cic.: sit nonnumquam summittenda et contrahenda oratio, Quint.: c. nomina, verba, Cic.: mollia vocabula et Graeca ad lenitatem versus contrahere, extendere, ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... (verst. ex tibiis), Ov.: in quibus aura illa concipitur, Quint.: quorum nomina nostro ore concipi nequeant, nicht in unsern Mund genommen, d.i. nicht ...
exemplum , ī, n. (= exempulum, v. eximo), ... ... . od. erdachtes Faktum zum Beweis usw. wirklich angeführt wird), exempli causā paucos nominavi, Cic.: in ea muliere etiamnunc, quasi exempli causā, vestigia antiqui officii remanent ...
inter-sum , fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein ... ... – Selten steht ein bestimmtes Subjekt zur Angabe dessen, woran gelegen ist, im Nominativ, wie: in Epirum ad te statui me conferre, non quo meā interesset ...
ex-specto (expecto), āvī, ātum, āre, nach einem Ggstde ... ... vel potius omnes gentes non exspectant solum, sed etiam postulant, Cic. – proletarios nominavit, ut ex iis quasi proles civitatis exspectari videretur, Cic.: ut ex sua ...
cōn-firmo , āvī, ātum, āre, befestigen, I) ... ... uti... Romam pergerent, Sall. Iug. 23, 2: alius alium confirmare, ne nomina darent, Liv. 2, 24, 2. – c) eine Behauptung u. ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... , Cic. – als t. t. der Geschäftsspr., ut non concurrerent nomina (die gegenseitigen Zahlungen), Cic. – als mediz. t. t., ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... . 9, 2: ipse equo circumiens (in den Reihen umherreitend) unum quemque nominans appellat, Sall. Cat. 59, 5. – mit Acc., omnes fores ...
2. continuo , āvī, ātum, āre (continuus), zusammenhängend machen ... ... stellend, Varro. – übtr., c. verba, Quint.: verba verbis aut nomina nominibus, Quint.: continuata coniunctaque verba (Ggstz. singula verba), Cic.: plura ...
commūnis , e (altlat. commoinis; vgl. moenia, munus ... ... Tac. – dah. in Bausch und Bogen (Ggstz. nominatim), Tac. dial. 26. – γ) halbpart! Sen. u ...
1. prōmptus , a, um, PAdi. (v. promo), ... ... amissa sunt, numerum inire haud promptum fuerit, Tac. ann. 15, 41 in.: nomina illa, quae fingere utique Graecis promptissimum est (ganz besonders leicht fällt), ...
scīlicet , Adv. (aus scire u. licet, nach ... ... erläuterndes nämlich, prima pars casualis di viditur in parteis duas, in nominatus scilicet et articulos, Varro LL. 10, 18 (vgl. 10, 44 ...
Ausdruck , I) die Handlung des Ausdrückens: enuntiatio (eines Gedankens ... ... – Ost wird »dieser, jener etc. Ausdruck« im Latein. bl. durch die Pronomina bezeichnet, z. B. diese beiden Au., haec duo: jener Au. ...
Aegyptus , ī (Αἴγυπτος, ... ... ) m. = der Nil, Nilus, in totum Homero Aegyptus (nominatus), Plin. 5, 54; vgl. Amm. 22, 15, 3. ...
schaffen , I) hervorbringen: creare. procreare (etwas außer sich, ... ... neue Wörter sch., verba novare: für neue Begriffe neue Wörter sch., nova nomina novis rebus imponere: sterblich geschaffen sein, mortalem natum esse. – zu ...
percipio , cēpī, ceptum, ere (per u. capio), I ... ... generis, Caes.: praecepta artis, Cic.: philosophiam, Cic.: pauca, Cic.: omnium civium nomina perceperat (wußte), Cic.: principum philosophorum ita percepta habuit praecepta, ut etc ...
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro