placitus , a, um, PAdi. (v. placeo), ... ... beliebt, angenehm, I) adi.: amor, Verg.: locus, Sall.: cultrix placitissima nostri, Stat. – II) subst., placitum, ī, n., A) was ...
dormītio , ōnis, f. (dormio), I) das Schlafen ... ... 13: altitudo (Tiefe) dormitionis, Arnob. 5, 9: o stulta pectoris nostri dormitio vigilabilis! Varro sat. Men. 485. – Plur., dormitiones illae, ...
1. indictus , a, um (in u. 2. dico ... ... , A) im allg., Ter. u. Liv.: ind. carminibus nostris, unbesungen, Verg.: nescio quid indictum (noch von keinem gesagt), ...
per-curso , ātus, āre (percurro), I) tr. durchstreifen ... ... Iul. Vict. – II) intr. umherstreifen, latronum modo totis finibus nostris, Liv. 23, 42, 10: species quaedam scurrarum percursantium, Ambros. de ...
per-amāns , antis, sehr liebend, homo per-amans semper nostri fuit, war mir immer sehr zugetan, Cic. ad Att. 4, 8. litt. a. § 3.
perūstio , ōnis, f. (peruro), das Verbrennen, Marc. Emp. 1: übtr., per. nostri amoris, Anthol. Lat. 1582, 8 M.
com-plūres , neutr. complūra u. (selten) complūria ... ... Wesen: mulieres, Ter.: consules, Cic.: pauperes, Nep.: scriptores, Nep.: complures nostri milites, mehrere unserer S., Caes.: vita excellentium virorum complurium, Nep.: ...
in-nōtēsco , nōtuī, ere, I) bekannt werden, a) eig., m. Abl., inn. libellis nostris, Ov.: turpi fraude, Phaedr.: petulanti picturā, Plin. – mit folg. Acc. u. Infin., ex quo innotuit tutori ...
belligero , āv ī, ātum, āre (bellum u. ... ... Aetoli cum Aleis, Plaut: qui isti par in belligerando esse possit, Cic.: socii nostri cum belligerare nobiscum vellent etc., Cornif. rhet.: bell. adversus accolas, Tac.: ...
appāritio , ōnis, f., I) (= επιηάνεια) die Erscheinung Christi, Christi, Eccl.: domini et salvatoris nostri, Eccl.: dominica, Eccl. – II) (v. appareo no. III) der öffentl. Dienst ( des apparitor, ...
super-volo , āre, darüberfliegen, über etwas hinfliegen, absol., Verg., Mela u.a.: totum orbem ... ... (v. einem Geier), Gell.: bildl., m. Dat., supervolemus terrenis opibus nostris, Augustin. epist. 15, 2.
inviolātē , Adv. (inviolatus), I) unverletzt, memoriam nostri pie inviolateque servabitis, Cic. de sen. 81. – II) unverletzlich, iusiurandum apud Romanos inviolate sancteque habitum servatumque est, Gell. 6 (7), 18, 1.
iniūcundē , Adv., doch nur im Compar. iniucundius (iniucundus), unfreundlich, eae res, quae mihi asperius a nobis atque nostris et iniucundius (zu unfr.) actae videbantur, Cic. ad Att. 1, ...
īn-senēsco , senuī, ere, in od. bei od. über etwas alt werden, libris, Hor.: negotiis, Tac.: nostris malis, Ov.: singulis actionum partibus, Quint.
perīclitor , ātus sum, ārī (periculum), I) intr.: A) ... ... 1) im allg.: periclitemur in iis exemplis, Cic.: periclitabatur, quid nostri auderent, Caes. – 2) prägn., etwas wagen, ...
negōtiōsus , a, um (negotium), voller Geschäfte, geschäftig, tätig ... ... prudentissimus quisque maxime negotiosus erat, Sall. Cat. 8, 5: negotiosi eramus nos nostris (in) negotiis, Plaut. merc. 191: negotiosissimus vir, Augustin. epist. ...
laxāmentum , ī, n. (laxo), I) die Erleichterung ... ... .: legem nihil laxamenti habere, Liv.: nihil laxamenti hostibus dedit, Liv.: ut legionibus nostris ad confirmandos animos salutare laxamentum daret, Val. Max.: si quid ...
pudibundus , a, um (pudeo), I) schamhaft, verschämt, matrona, Hor.: vir, Iustin.: quin istic pudibunda iaces, pars pessima nostri! Ov.: p. dies, der der entdeckten (bösen) Tat sich schämende, ...
propāgātio , ōnis, f. (propago, āre), I) das ›Fortsetzen‹ übh., A) im Raume, die Erweiterung, finium imperii nostri pr., Cic.: finium, Liv. – B) in der Zeit, die ...
dis-serēnat , Fut. -abit, impers. (dis u. ... ... disserēno , āre, tr. = aufheitern, im Bilde, disserena oculis nostris nubilum, Augustin. conf. 13, 15: insolentium scholarum mores procellosos moderationis suae ...
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro