ab-solvo , solvī, solūtum, ere, ablösen, loslösen, losmachen ... ... ., timoris, Sen.: tutelae absolvi, der V. enthoben werden, ICt. – anulum velut vinculum gestat, donec se caede hostis absolvat, bis er sich durch ...
ex-traho , trāxī, tractum, ere, I) herausziehen, ... ... 1) eig.: a) lebl. Objj., abziehen, alci deficienti anulum, Suet. Tib. 73, 2: aurum matronarum manibus, Pacat. ...
1. prōrsus (altlat. prossus, prōsus), Adv. (pro ... ... prorsus assentior, Cic.: pr. aequum est petere, Trag. vet.: verbum pr. nullum intellego, Cic.: nam tu poëta es prossus ad eam rem unicus, Plaut.: ...
redundo , āvī, ātum, āre (re u. unda), ... ... die Pr. hinüberströmen, sie überschwemmen, Cic.: infamia ad amicos redundat, Cic.: nullum in me periculum redundarit ex etc., Cic. – ex meo tenui vectigali, ...
dē-decus , oris, n., die Unzierde = ... ... Liv.: postremo in scelera simul ac dedecora (ekelhafte Laster) prorupit, Tac.: nullum profecto dedecus reperire posset, quod in hoc non inesset, Cic. – b) ...
probrum , ī, n. (prober), I) die ... ... obicere, quod etc., Cic.: quod si in isto tuo maledicto probrum non modo nullum mihi obiectas, sed etiam laudem illustras meam, Cic. – meton., ein ...
resideo , sēdī, sessum, ēre (re u. sedeo), ... ... . 48, 13, 4. § 3. – II) übtr.: in corpore nullum residere sensum, Cic.: in nutu residebat auctoritas, thronte, Cic ...
miseria , ae, f. (miser), I) das Elend ... ... quaesivi, Plaut.: proloqui caelo atque terrae Medeai (= Medeae) miserias, Enn. fr.: nullum meis dat finem miseriis, Acc. fr.: tantis tuis miseriis meae miseriae sublevantur, ...
reditus , ūs, m. (redeo), I) die Rückkehr ... ... Asiam, Cic.: in castra, Liv.: in patriam, Iustin.: ad alqm, Cic.: nullum reditum habere in civitatem, nicht zurückkehren können, Hirt. b. G.: ...
vellico , āvī, ātum, āre (Intens. ... ... in quibus plura inscite aut maligne vellicant, Gell. 4, 15, 1: nullum est tam plenum beneficium, quod non vellicare (verkleinern) malignitas possit, nullum tam angustum, quod non bonus interpres extendat (vergrößere), Sen. de ...
pervius , a, um (per u. via), durchgängig, gangbar, wegsam, zugänglich, I) eig. u. übtr.: ... ... ist mir nun leicht, Plaut. Pseud. 760: nihil ambitioni pervium, Tac.: nullum non cogitationi pervium tempus, Sen.
cubitum , ī, n. u. cubitus , ī, m ... ... – Sprichw. (aus dem Griechischen) v. einem Zauderer, assiduo cursu cubitum nullum procedere, Cic. ad Att. 13, 12, 3: cursitare ac ne cubiti ...
reclīno , āvī, ātum, āre (re u. *clino, ... ... legen, Sen. ad Marc. 2, 3. – 2) erquicken, nullum a (nach) labore me reclinat otium, Hor. epod. 17, 24 ...
Stōicus , a, um (Στωϊκός), ... ... Stoicum est (es ist ein Satz der Stoiker) quidem nec admodum credibile ›nullum esse pilum etc.‹, Cic. Acad. 2, 85. – subst., ...
scalmus , ī, m. (σκαλμός ... ... Cic.: u. so navis quattuor scalmorum, vierruderiges, Vell. – scalmum nullum videt, auch nicht ein R., keine Spur von Kähnen, Cic. de ...
con-tendo , tendī, tentum, ere, anspannen, I) ... ... moriendum ante, quam ullam condicionem civis accipiendam rei publicae contenderet, Vell.: ausim contendere nullum te melius, aeque bene vix unum aut alterum collocasse, Plin. ep. – ...
cōn-ficio , fēci, fectum, ere (con u. facio), ... ... pallium, Plaut.: chartam (Papier), Hadrian. imp. b. Vopisc.: anulum, pallium, soccos suā manu, Cic. – c. dialogos, Cic.: litteras, ...
ex-perior , pertus sum, īrī (vgl. perītus, perīculum, ... ... audere atque experiri, Liv.: extrema omnia, Sall.: satius est anceps auxilium esperiri quam nullum, Cels.: auxilium extremum, Caes. – spem oblatam, Liv.: libertatem, Gebrauch ...
mōmentum , ī, n. (aus *movimentum, zu moveo ... ... die Entscheidung, Entwickelung, Veränderung, momentum facere annonae, Liv.: nullum in dando adimendoque regno m. facere, Liv.: ne quid momenti gratiā faceret, ...
iūdicium , iī, n. (iūdex, iūdico), I) als publiz ... ... arcessere, verklagen, Cic.: in iudicium vocari de alqa re, Cic.: iudicium nullum habuit, er ist niemals vor Gericht verklagt worden, Nep.: ii, qui ...
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
640 Seiten, 29.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro