auctito , āre (Frequ. v. augeo), I) stark vermehren, pecunias fenore, Tac. ann. 6, 16 in. – ... ... der Opferspr., durch Darbringung von etw. verherrlichen, sacris numinum potentias, Arnob. 7, 13.
göttlich , divinus (eig. u. uneig.). – aureus. ... ... Schickung, divinĭtus. – jmd. g. verehren, deorum ritu od. numinum vice alqm colere (wie die Götter verehren); alqm pro deo colere ...
plācātio , ōnis, f. (placo), die Beruhigung, Besänftigung, Versöhnung, deorum immortalium, Cic. de nat. deor. 3, 5: numinum, Augustin. de civ. dei 2, 27: perturbati animi, Cic. Tusc. ...
prōditrīx , trīcis, f. (Femin. zu proditor), die Verräterin, patris, Lact. 1, 10, 9: numinum, Serv. Verg. ecl. 8, 30: v. Abstr., fama pr ...
spontāneus , a, um (spons), freiwillig, frei, mors ... ... . dei 4, 14: voluntas, Cod. Iust. 2, 3, 2: benignitates numinum, Arnob. 3, 24: spontaneo ferri agitatu, Macr. somn. Scip. 2 ...
2. colo , coluī, cultum, ere ( aus *quelō, ... ... pro deo vates anticus (= antiquus) colitur, Liv.: cum se templis et effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet (v. Augustus), Tac. – ββ ...
nūmen , inis, n. (= nuimen v. nuo), der ... ... n. Iunonis, numen sanctum, Verg.: conversa numina, pia numina, Verg.: simulacra numinum, Plin. ep. 10, 96 (97), 5: ubi suae famae parci ...
2. cultus , ūs, m. (colo), die Pflege ... ... . contemptus, Lact. 5, 19, 11), c. deorum, Cic.: c. numinum, Tac.: religio veri dei cultus est, superstitio falsi, Lact.: alqm ad ...
ab-ripio , ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), ... ... Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de ...
monitus , ūs, m. (moneo), im Sing. nur im ... ... monitu dei, Sen.: monitu deorum, Liv., divûm, Verg.: Plur., revereri numinum monitus, Plin. pan.: fulgurum monitus, Plin.
ēvocātio , ōnis, f. (evoco), I) das Heraus ... ... ihm in einer belagerten (feindlichen) Stadt geweihten Platz mit einem andern zu vertauschen, numinum, Macr. sat. 3, 9. § 14: ebenso hostilis (von ...
cōn-stīpo , āvi, ātum, āre, zusammenstopfen, I) = ... ... 79. – II) prägn., mit etw. vollstopfen, caelum multitudine numinum, Augustin. de civ. dei 18, 24 extr.