2. offēnsus , ūs, m. (offendo), das Anstoßen, I) eig., Sing. bei Lucr. u. Tert., Plur. bei Lucr. – dah. das Stoßen auf, Begegnen, Stat. Theb. 12, ...
1. offēnsus , a, um, s. 2. offendo /.
in-offēnsus , a, um, I) unangestoßen, meta, unberührte, Lucan. 8, 201: pedem inoffensum referre, Tibull. 1, 7, 62. – II) übtr., ungehindert, ohne Anstoß (Hindernis), unaufgehalten, ununterbrochen, siccitate et amnibus ...
inoffēnsē , Adv. (inoffensus), ohne Anstoß, ohne Hindernis, ungehindert, Oros. 6, 1, 8. Chalcid. Tim. 248. Ambros. apol. David 3. § 9; in psalm. 118. serm. 10. § 43. Cassiod. var. 11, 36 ...
in-cōnfūsus , a, um, nicht verwirrt, I) ... ... Sen. nat. qu. 2, 45, 2 (3) Fickert u. Haase inoffensus. – II) übtr. = nicht betreten, nicht außer Fassung, Sen. ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... ., Cic.: somniantium visis cr., Cic.: cr. somniis, Cic.: quam vim habeat offensus crede ei quam in amore habet, davon überzeuge dich durch die, welche ...
... aliquid de se, Suet. / Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. ... ... civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero ...
proprius , a, um ( aus *pro-p(a)trios, ... ... proprii (alleinige) iudices et detensores, Eutr.: propriis nominibus incusant vallum, Tac.: offensus urbi propriā irā, hatte einen besonderen Groll auf die St., Tac.: ...
invidiōsus , a, um (invidia), I) voll Neid ... ... gratus, favorabilis, popularis), α) v. Pers.: si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: ex eo iudicio tam invidiosus discessit, ut etc., Cic ...
īn-sānābilis , e, unheilbar, I) eig.: ... ... der Sinnesart, unverbesserlich, ingenium, Liv. 1, 28, 9: ne offensus insanabilior redderetur, Augustin. epist. 186, 1.