Parca , ae, f. (*par[i]ca zu pario, Geburtsgöttin), die ... ... , 16, 39. Ov. am. 2, 6, 46. – Plur. Parcae, die drei Parzen (Μοιραι, ...
... procedere, enthaltet euch, hütet euch, Verg.: parcam explicare causas, Pacat. pan. – m. folg. ne u ... ... 24, 2. p. 89, 2 D. 2 : ut ab alienis parcat vobis, Augustin. serm. 216, 10: vobis a verbis ... ... Abl. Gerund. od. Gerundiv., et non parcant obiurgando peccata, Augustin. de civ. dei 1, ...
ōro , āvī, ātum, āre (ōs, oris), sich ... ... ut vindices ab Romanorum arbitrio, oro obtestorque, Liv.: orat atque obsecrat, ut sibi parcat, Caes.: orat multis et supplicibus verbis, ut liceat et ut sibi rescribam, ...
rēs , reī, f. (altind. ras, Gut, Besitz ... ... qua, Cic.: homines nullā re bonā digni, nichtswürdig, Cic.: sumptu ne parcas ulla in re, Cic.: res una solaque, das einzige, das einzige ...
1. cēdo , cessī, cessum, ere (über die Etymol. ... ... (s. Duker Flor. 2, 17, 13). – quā (inwieweit) Parcae sinebant res cedere Latio, Verg. – m. Advv., male, Vell. ...
2. lego , lēgī, lēctum, ere (λέγω), ... ... Flacc.: lina (die Angelschnur), Ven. Fort.: vela, einziehen, Verg.: Parcae extrema fila legunt, winden die letzten Fäden auf, spinnen seine letzten Lebensfäden, ...
2. opus , n. indecl., das Werk = die nötige ... ... opus esse putaret (nötigenfalls), interponeret, Cic.: illud te rogo, sumptu ne parcas ulla in re, quod ad valetudinem opus sit, Cic.: quaecumque ad proximi ...
volvo , volvī, volūtum, ere (altind. válate, dreht ... ... u. den Parzen), volvit vices (v. Zeus), Verg.: sic volvere Parcas (audierat), Verg.: sic numina fatis volvimur, et nullo Lachesis discrimine saevit, ...
rumpo , rūpī, ruptum, ere (Wz. reup, rup, ... ... Val. Flacc. – d) poet. übtr.: unde tibi reditum certo subtemine Parcae rupere, abgeschnitten, Hor. epod. 13, 15. – B) prägn ...
3. fūsus , ī, m., I) die Spindel, ... ... 10, 239. – als Attribut der Parzen, suis dixerunt, currite, fusis... Parcae, Verg. ecl. 4, 46: tunc sorores debuerant fusos evoluisse meos, ...
vērāx , ācis (vero, āre), wahrredend, wahrhaftig, oraculum ... ... veracissima promissio, Augustin. – mit folg. Infin., vosque veraces cecinisse Parcae, Wahrheit verkündigt habende (durch die Sibylla) = Wahrheit verkündende, Hor. ...
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... spinnend, webend fortführen, fortspinnen, abspinnen, fortweben, abweben, harum (Parcarum) una loquitur, altera scribit, tertia deducit, Serv. Verg. Aen. 1, ...
statuo , uī, ūtum, ere (v. statum, dem ... ... Bestimmung, secundum dei statutum, Lact. 2, 16, 14: quarum (Parcarum) legibus ac statutis parēre omnes deos necessitas cogit, Lact. 1, 11, ...
in-icio , iēcī, iectum, ere (in u. iacio), ... ... ?) manus iniciat, Sen.: in iura, Ov.: u. im Bilde, manum Parcae, Verg.: manum splendidis coniugiis, eine gl. Heirat zu machen suchen, ...
fatīgo , āvī, ātum, āre (viell. verwandt mit *fatis ... ... geistig: haec brevior via discentem non per ambages fatigabit, Quint.: ipse sibi parcat, ne fortunam suam nimis onerando fatiget, Iustin. – poet., f. ...
ōrdior , ōrsus sum, īrī (verwandt m. ordo), ... ... araneus orditur telas, Plin. 11, 80: v. der Parze, altera (Parca), quae hominis vitam ordiatur, altera, quae contexat, tertia, quae rumpat ...
saevio , saeviī, saevītum, īre (saevus), wütend sein, wüten ... ... Dat., non uni saeviet usque deus, Tibull.: qui nunc mihi saevit, sic tibi parcat, Ov.: m. Infin., cum manus impia saevit sanguine Caesareo Romanum exstinguere ...
parcus , a, um (verwandt mit parum ... ... gering, wenig, nicht reichlich, lucerna, Prop.: sal, Verg.: vento lintea parca dari, Ov.: merito parcior ira meo, Ov.: somnus parcior, Iustin.: verba, schonende, Ov.: optima mors, parcā quae venit apta die, in kurzer Zeit, Prop.
quaeso , īvī, ere (alte Ausspr. v. quaero), I ... ... in Cic. ep.: P. Decium quaeso mecum consulem faciatis, Liv.: quaeso, parcas mihi, Phaedr.: oro quaesoque, non obirascaris mihi, Claud. Mam. – δ ...
follis , is, m. (vgl. griech. θυλλίς, Sack ... ... Lat. 2, 2046: decem folles, id est decem sacci, als eine Art Sparkasse der Soldaten, Veget. mil. 2, 20. – übtr., für ein ...
Buchempfehlung
Der junge Vagabund Florin kann dem Grafen Schwarzenberg während einer Jagd das Leben retten und begleitet ihn als Gast auf sein Schloß. Dort lernt er Juliane, die Tochter des Grafen, kennen, die aber ist mit Eduard von Usingen verlobt. Ob das gut geht?
134 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro