parcitās , ātis, f. (parcus), I) die Sparsamkeit, ciborum ... ... , 26, 1. P. Syri sent. app. 229 R. 2 : privata parcitas (Ggstz. liberalitates publicae), Cassiod. var. 2, 2, 4. – ...
parciter , Adv. (parcus) = parce, Pompon. com. 179. Claud. Mam. de stat. anim. praef. p. 19, 17 Engelbr.
... , venia. – Pardon! parce, parcite vitae meae! (schone, schont mein Leben); ignoscas quaeso! ( ... ... . Soldaten); neminem vivum capi pati (vom Feldherrn): P. erhalten, parcitur mihi oder vitae meae (mein Leben wird geschont); incolumem abire ...
verschonen , parcere mit folg. Dat. (z.B. urbi ... ... – ich werde, du wirst, er wird verschont, mihi, tibi, illi parcitur. – man verschonte die Tempel der Götter, templis deûm temperatum est: ...
ehrvergessen , qui (quae) famae suae non parcit. – perfĭdus (treulos). – ehrwidrig , inhonestus. – ab honestate remotus. – turpis (häßlich, schändlich).
... usw., Liv.: parce pias scelerare manus, Verg.: deprendere parcite, Ov.: parcite, oves, nimium procedere, enthaltet euch, hütet euch, ... ... 1, 2): et ne hic quidem contumeliis in eos dicendis parcitis, Liv. 26, 31, 5 (u. so Augustin. ...
schonen , parcere mit Dativ (im allg., sowohl sparen als unverletzt erhalten, z.B. das Geld, die Kosten, den Aufwand, die Zeit, jmds. Leben, ... ... – ich werde, du wirst. er wird geschont. mihi, tibi, illi parcitur.
līberālitās , ātis, f. (liberalis), I) edle-, freisinnige Denk- u. Handlungsart, ehrenhafte-, edle-, wohlwollende Gesinnung, leutseliges Wesen, Güte ... ... Plur., liberalitates crebrae, Apul.: eximiae, Inscr.: publicae (Ggstz. privata parcitas), Cassiod.: liberalitates revocare, Suet.