il-lūcēsco (illūcīsco), lūxī, ere (in u. lucesco ... ... coepisset, Aur. Vict.: ubi illuxit, Liv.: illuxit, amici, eamus ad raptae patrem, Sen. rhet.: citius illuxit, Sen. rhet. (Caes. b. c. ...
... , a) von Eltern, a me patre, Plaut.: deo, Liv.: ovo prognatus eodem ( ... ... Abkömmling, Nachkomme, ex Cimbris, Caes.: ab Dite patre, Caes.: Dryante rex prognatus patre, Naev. tr. 51: Tantalo prognatus, Enn. fr. scen. 357: Menaechmus Moscho prognatus patre, Plaut.: Venere prognatus (v. Cäsar), Cael. in Cic ...
cōn-salūto , āvī, ātum, āre, jmd. laut ... ... Plin.: m. dopp. Acc., alqm regem, alqm dictatorem, Liv.: alqm patrem patriae, Suet.: eam Volumniam, Cic.: uxorem Augustam, Suet.: im Passiv ...
cōnfēstim , Adv. (confestino), zuhastend = stracks, sofort ... ... sequi, Sisenn. fr.: c. subsequi alqm, Caes.: c. consequi, Cic.: patres consulere, Liv.: respondere, Liv.: rem administrandam arbitror sine ulla mora (unverzüglich ...
co-honesto , āvī, ātum, āre, zu Ehren bringen ... ... ep. 13, 11, 3. – funus laudatione pro rostris ceterisque sollemnibus, Tac.: patrem deorum bubulis cornibus (ironisch), Arnob.: quod unum reliquum fortuna fecerit, id ...
strangulo , āvi, ātum, āre (στραγγ ... ... würgen, I) eig. u. übtr.: a) eig.: patrem, Cic.: ex se natos pueros, Lact.: equitem Romanum in carcere, Plin. ...
perspicāx , ācis (perspicio), scharfsichtig, a) physisch: ... ... Pers., ego me non tam astutum neque ita perspicacem esse id scio, Ter.: patrem novisti ad (in bezug auf) has res quam sit perspicax, Ter.: ...
cooptātio (cōptatio), ōnis, f. (coopto), die Wahl ... ... die Zensoren, Cic. – mit Ang. wohin? c. in patres, Liv. 4, 4, 7. – / coaptatio cod. P u. ...
indulgēns , entis, PAdi. (v. indulgeo), I) ... ... Sen.: indulgentissime Imperator, gnädigster usw., Plin. ep.: indulgentissimum in filios fuisse patrem, Sen. rhet. – II) passiv, dem Nachsicht zuteil wird, ...
clanculum , Adv. (clam), insgeheim, heimlich, Plaut. ... ... 1, 8, 5. – Als Praep. m. Acc.: cl. patres, heimlich vor den V., Ter. adelph. 52.
ambitiōsus , a, um, Adi. m. Compar. (ambitio), ... ... u. Rang im Staate, ehrgeizig, ehrsüchtig, imperator, Cic.: patres mollem consulem et ambitiosum rati, Liv.: u. Plur. subst., omitto, ...
cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul ... ... , eines K. (unter den Kaisern auch an Nichtkonsuln verliehen), Suet.: consulari patre genitus, der Sohn eines Konsularen, Plin. pan.: tribuni militum consulari potestate ...
dē-prehendo u. dē-prēndo , prehendī (prēndī), prehēnsum ... ... Bacch. 950. – II) übtr.: A) im allg.: puer deprende patrem, erreiche nacheifernd, Stat. silv. 4, 4, 74. – B) ...
re-concilio , āvī, ātum, āre, I) (nach concilio ... ... a) übh.: inimicos in gratiam, versöhnen, Cic.: ebenso eos (patrem et filium) in gratiam, Liv. – b) prägn., wieder ...
crīminōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od ...
concitātio , ōnis, f. (concito), das Sich-in- ... ... pass., a) die polit., der Auflauf der Volksmenge, plebi contra patres c. et seditio, Cic. Brut. 56: crebrae ex concursu multitudinis concitationes ...
captīvitās , ātis, f. (captivus), der Zustand des captivus, ... ... Iustin.: periculum captivitatis, Tac.: poena captivitatis, Iustin.: c. Babylonica, Eccl.: captivitati patrem eripere, Sen.: si aperte illi paupertatem, si captivitatem, si famem ac metum ...
lībertīnus , a, um (libertus), zu der Zahl und ... ... im Staate; vgl. libertus), Komik., Cic. u.a.: libertino patre ortus, Liv. epit.: patre libertino humili fortunā ortus, Liv.: quid est enim eques Romanus aut libertinus aut ...
iniūriōsus , a, um (iniuria), I) widerrechtlich handelnd, unrechtmäßig ... ... ., superbus et iniuriosus (subst.), Sen.: iniuriosi in proximos, Cic.: adversus patrem iniuriosior, Sen. contr. 2, 4 (12), 5: genus hominum iniuriosissimum, ...
com-prehendo (zsgzg. com-prēndo) , prehendī (prēndī), ... ... multos amicitiā, Cic.: totam Atinatem praefecturam omnibus officiis per se, per patrem, per maiores suos, Cic. – b) in eine od. mit einer ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro