pēlamys , ydis, f. (πηλαμύς), der ... ... kein Jahr alt ist (älter heißt er thynnus), noch jetzt in Marseille pelamyde gen., Varro sat. Men. 403. Plin. 9, 48 u. ...
febris , is, Akk. em u. im, Abl ... ... . ferbis, v. ferveo; vgl. Varro sat. Men. 33 ›appellamus a fervore febrim‹), das Fieber, tempus febris, Cels.: febrium ...
tritomus , ī, m. (τρίτομο ... ... . der Dreischitt, ein Seefisch aus dem Geschlechte der pelamides, aus dem man drei Stücke cybium (w.s.) macht, Plin ...
scammōnia (scāmōnia) u. scammōnea , ae, f. ( ... ... (Convolvulus Scammonia, L.), Cic. u.a.: sucus scamoniae, quem diagridium appellamus, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 29, 155. – ...
dūco (altlat. douco), dūxī, ductum, ere (gotisch ... ... – B) insbes.: 1) ziehend weiter bewegen, schleppen, capellam, nachschleppen, Verg.: poet., sidera crinem ducunt, ziehen hinter sich ...
māter , tris, f. (altind. mātár-, griech. ... ... – e) v. Ländern usw., Mutter, haec terra, quam matrem appellamus, Liv. 5, 54, 2. Vgl. Mela 2, 1, 7 ...
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre (viell. zu got. spillōn, ahd. spëllōn, verkündigen, ... ... = appellaveris, Ter. Phorm. 742. – Plur. Imper. Pass. appellamino, Cic. de legg. 3, 8.
bāiulus (bāiolus), ī, m. = ἀχθοφόρος, ein ... ... adulescentem aiunt vecturas onerum corpore suo factitavisse: quod genus Graeci ἀχθοφόρους vocant, Latine baiulos appellamus, Gell.: non pudet amplexari puellam baiolum (Götz u. Schöll baiiolum) ...
cōnfīnium , ī, n. (confinis), I) die Grenzscheide ... ... sunt, si pervenire eo non potuerunt, errantes perveniunt ad confinium eius generis, quod appellamus dissolutum, Cornif. rhet. 4, 16 (Kayser ad confinium [genet. ...
fīrmāmentum , ī, n. (firmo), das Befestigungsmittel, ... ... , 2: Graeci vincula et firmamenta membrorum νεῦρα dicunt, unde nos quoque Latine nervos appellamus, Gell. 13, 22, 9. – 2) übtr.: a) ...