tyrannus , ī, m. (τύραννος, dor. st. κοίρανος), der Herr, Gebieter ... ... prägn. = der Tyrann mit seinem ganzen Hause u. Anhange, ut tyrannos Thessaliae expellerent, Nep. Pelop. 5, 2.
dē-suēsco , suēvī, suētum, ere, I) tr. abgewöhnen ... ... Romani exercitus pati, Liv. 8, 38, 10: his vita magistris desuevit quernā pellere glande famem, Tibull. 2, 1, 38.
1. rebellio , ōnis, f. (rebellis), die Erneuerung ... ... stürmische, aufrührerische Herrschaft, Suet.: rebellionem facere, Caes.: magnam partem Etruscorum ad rebellionem compellere, Liv.: rebellionem parare, Tac.: Samnites arma et rebellionem spectare, Liv.: Boiorum ...
obiectio , ōnis, f. (obicio), das Entgegen - ... ... der Vorwurf, obiectionum invidia, Heges. 2, 9, 41: obiectionem repellere, Ps. Ambros. epist. 89. – b) der Einwand, ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... . in etw. als Besitztum einsetzen, einweisen (Ggstz. exturbare, expellere), plebem in agris publicis, Cic.: si Campanus ager dividatur, exturbari et expelli ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... Cic. – turpissimis imbui cupiditatibus, Nep.: alqm in od. ad regni cupiditatem impellere, Brut. in Cic. ep. u. Curt.: cuius rei cupiditas ...
cōn-sēntio , sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, ... ... u. Konj., consensisse Gaditanos principes cum tribunis cohortium. .. ut Gallonium ex oppido expellerent, Caes. b. c. 2, 20, 2: u. so Liv ...
perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, ... ... ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, ...
dēbilitās , ātis, f. (debilis), die Geschwächtheit ... ... Sen. de vit. beat. 15, 6: a se dolores, morbos, debilitates repellere, Cic. de fin. 4, 20. – β) m. Genet.: ...
contumēlia , ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, ... ... eam contumeliam, Liv. – demere (jmdm. abnehmen, zurücknehmen) contumeliam, Liv.: depellere omni vi contumeliam iniuriamque, Liv.: descendere palam ad gravissimas verborum contumelias, Caes.: ...
praecipito , āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) ... ... iam praecipitaverat, Caes. – B) bildl.: a) im allg.: praecipitantem impellere, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen Unglücklichen noch unglücklicher machen), ...
crīminātio , ōnis, f. (criminor), die Beschuldigung, Anklage ... ... criminationem adiuvare (v. Umständen ), Curt.: ab alqo allatas (angebrachten) criminationes repellere, Cic.: ab alqo vexari variis criminationibus, Iustin. – m. folg. ...
patrimōnium , iī, n. (pater), das vom Vater geerbte Gut ... ... effundere (vergeuden) patrimonium suum, patrimonia, Cic.: eripere alci patrimonium, Cic.: expellere alqm e patrimonio tamquam e naufragio nudum, Cic.: obtinere (behaupten) alcis ...
in-discrētus , a, um (in u. discerno), I) ... ... indiscretis vocibus (durcheinanderschreiend) pretia vacationum... incusant, Tac.: quod hinc vel illinc appellere indiscretum (einerlei) et innoxium est, Tac.: adeo omnia indiscreta (verworren ...
mātrimōnium , iī, n. (mater), I) die Ehe ... ... expertam esse, schon vorher einmal verheiratet gewesen sein, Sen.: alqam ex matrimonio expellere (verstoßen), Cic.: alqam matrimonio alcis exturbare, Tac. – II) ...
gubernāculum (poet. synkop. gubernāclum), ī, ... ... vgl. cum cogar exire de navi non abiectis, sed ereptis gubernaculis, Cic.): depellere (verdrängen) alqm a publicis gubernaculis, Treb. Poll.: u. so depellere oratorem a gubernaculis civitatum, Cic.: a gubernaculis recedere, Q. Cic. – ...