sextāns , antis, m. (sex), I) der sechste ... ... . Suet. – II) bei den Mathematikern (denen die 6 als numerus perfectus, Grundzahl, galt) der sechste Teil einer Sechs, die Eins, ...
antīquus , a, um (andere Schreibart für anticus v. ... ... Grundzahl, vollkommene Zahl, Vitr. 3, 1, 8 (ibid. auch numerus perfectus gen.). – 2) im Compar. u. Superl., was ...
per-polio , īvī, ītum, īre, I) gehörig polieren, ... ... perpolītus, a, um, gehörig gefeilt, verfeinert, fein ausgebildet, homo perfectus in dicendo et perpolitus, Cic.: cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, ...
com-plector , plexus sum, plectī (com u. plecto), ... ... .: mundus quoniam omnia complexus est (neque est quicquam quod non insit in eo) perfectus est undique, umschließt = in sich schließt, Cic. II) ...