appetītio , ōnis, f. (appeto), I) das ... ... et declinatio (Abneigung) naturalis, Cic. – Plur. appetitiones, quas illi ὁρμὰς nominant, Cic. de off. 2, 18: appetitiones (Neigungen), Ggstz. declinationes (Abneigungen, Widerwillen ...
... im Nom. u. Acc. vorkommend, suppetiae, Plaut.: suppetias ferre, Plaut., Suet. u. Apul., od. affere, Plaut.: suppetias implorare, Arnob.: bes. suppetias oft statt ad suppetias, zu Hilfe, alci suppetias ire, Varro fr. ...
appetītus , ūs, m. (appeto), I) das ... ... etwas, appetitus, quae est ὁρμώ Graece, Cic.: perturbatio est appetitus vehementior, Cic. – m. Genet., unde oriantur rerum appetitus, Cic. de nat. deor. 2, 29: voluptatis, ...
suppetior , ātus sum, ārī, (suppetiae) zu Hilfe kommen, Hilfe ... ... oft Supin., zB. proclamare suppetiatum, Apul. met. 1, 14: suppetiatum decurrere, Apul. met. 4, 10. – / Cic. ad ... ... Naev. tr. 12 die aktive Nbf. manubias suppetiat prone.
petīturio , īre (Desider. v. peto), damit umgehen, sich ... ... zu bewerben, mit Bewerbungsgedanken umgehen, video hominem valde (stark) petiturire, Cic. ad Att. 1, 14, 7.
repetītor , ōris, m. (repeto), I) der Zurückforderer, nuptae ademptae, Ov. her. 8, 19. – II) der Wiederholer, Isid. orig. 10, 235.
suppetium , iī, n. (suppeto), die Hilfe, der Beistand, suppetium non erit, Commodian. apol. 1006; instr. 2, 1 (2), 15 u. 2, 28 (29), 12.
expetītor , ōris, m. (expeto), einer, der nach etw. Verlangen trägt, animus meus vestri exp., Symm. ep. 8, 45.
ūnipetius , a, um (unus u. pes), einstengelig, urtica, Marc. Emp. 15. fol. 106 (b), 18 ( wo unipecia). Plin. Val. 1, 8.
appetītor , ōris, m. (appeto), der nach etw. trachtet, begehrlich ist, m. Genet., Amm. 25, 4, 18 u. Eccl.
appetisso , ere (appeto), mit Eifer herbeiholen, Acc. tr. 160.
petītōrius , a, um (petitor), I) zum Anhalten (um ein Amt) ... ... , 36: formula, Gaius inst. 4, 91 sq. – subst., petītōrium, iī, n., die Klageschrift in Eigentumssachen, Cod. ...
com-petītōr , ōris, m., Mitbewerber, Konkurrent, Cic. Brut. 113 ... ... . 50, 2, 3. § 2. Augustin. serm. 14, 8: competitores emptionis, Gell. 12, 12, 4: competitorum grex, Spart. Sev. 3. § 3.
competītio , ōnis, f. (competo), I) Übereinkunft, Sidon. epist. 2, 9, 4. – II) gerichtlicher Anspruch, gerichtliche Forderung, Cod. Theod. 2, 23, 1. – III) die Mitbewerbung, Ambros. de ...
appetītrīx , trīcis, f. (Femin. zu appetitor), die nach etwas trachtet, Augustin. de contin. 3, 6 codd. Vatic.
suppetilis (suppetulis) e (suppetior), zur Hilfe dienend, Itin. Alex. 32 (76).
1. impetibilis (impatibilis), e, I) passiv = unleidlich, unerträglich ... ... . fr.: dolor, Cic.: cruciatus, Plin.: imp. est chamaeleon coraci, Solin.: impetibile est m. folg. Infin., Symm. epist. 9, 113. – ...
expetibilis , e (expeto) = αἱρέσιμος, erstrebbar, wünschbar, ... ... est, inquiunt, quod bonum est; expetibile, quod nobis contingit, cum bonum consecuti sumus, Sen. ep. 117, 5: quae vero est ista vestra expetibilis ac praeclara potentia? Boëth. de cons. ...
competītrīx , trīcis, f. (Femin. zu competitor), Mitbewerberin, Konkurrentin, Cic. Mur. 40. Ps. Quint. decl. 370 lemm.
petīginōsus , a, um (petigo), voller Räude, -Ausschlag, räudig, Th. Prisc. 1, 12.
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro