2. populo , āvī, ātum, āre, u. populor , ātus sum, āri (1. populus), verheeren, verwüsten, verwüstend plündern, I) eig.: patria populavit bona, Acc. fr.: agros populabatur, Cic.: uri sua popularique ...
vomito , āre (Intens. v. vomo), sich ... ... Sen. ep. 83, 24 u. 108, 37: ebrius et vomitans populus (Ggstz. siccus ac sobrius), Sen. ep. 18, 4: pecudes ...
poplus , ī, m., s. 1. populus a. E. /.
poploe , s. 1. populus.
Vērulae , ārum, f., Stadt der Hernici in Latium, schon ... ... a, um, verulanisch, aus od. zu Verulä, populus, Liv. 9, 42, 11 u. 9, 43, 23. – ...
pācātor , ōris, m. (paco), Beruhiger, Friedensstifter, -bringer, ille victor pacatorque gentium populus, Sen. de ben. 5, 15, 6: malorum hostis, bonorum vindex, terrarum marisque pacator, Sen. de ben. 1, 13, 3: pac. Nemeae ...
Ulubrae , ārum, f., ein Flecken in Latium, in der ... ... Dav.: A) Ulubrānus , a, um, ulubranisch, aus Ulubrä, populus, die Einw. von Ulubrä, Cic. – B) Ulubrēnsēs , ium ...
centria , ae, f. (verderbt aus κέντρον = stimulus), der Stachel als Marterwerkzeug, solus nequam populus centriam erexit ad illum, hat seinen St. gegen ihn gerichtet = hat ...
pūblicus , a, um (altlat. in Inschrn. auch poblicus u. poplicus, v. poplus, s. 1. populus a. A.), zum Volke gehörig, öffentlich (Ggstz. privatus ...
popellus , ī, m. (Demin. v. populus), das Völkchen, gemeine Volk, Hor. ep. 1, 7, 65. Pers. 4, 15 u. 6, 50.
populāris , e (1. populus), I) (nach populus no. I, A) zu demselben Volke gehörig, landsmännisch, einheimisch, ... ... Genosse, Teilnehmer, Sall.: coniurationis, Sall. – II) (nach populus no. I, B) zum Volke gehörig, ...
līberātor , ōris, m. (libero), der Befreier, ... ... in.: attrib., Iuppiter lib., Tac. ann. 15, 64. – liberator populus, Liv. 35, 17, 8: übtr. liberator ille populi Rom. ...
Pūblicola , ae, m. (nach alter Schreibart Poplicola, Poplicula, v. poplus [s. 1. populus a. A.] u. colo), der Volksverehrer, Volksfreund, ein Beiname des P. Valerius u. seiner Nachkommen, Liv. ...
pōpulifer , fera, ferum (2. populus u. fero), Pappelbäume tragend, Ov. met. 1, 579 u.a.
populācius , a, um (1. populus), volksmäßig, gemein, neutr. plur. subst., dum populacia agimus per ludum, gemeine Possen treiben, Laber. com. b. Non. 150, 24 (Ribbeck Laber. com. 57 popularia).
prasiniānus , ī, m. (prasinus), ein Anhänger der grünen Partei, Petron. 70, 10: populus prasinianorum, Capit. Ver. 6, 6.
superus ( selten super ), a, um (v. ... ... absol.: aliquis superior, ein Vornehmer, Cic.: superior contra improbos, Cic.: populus superior factus, behielt die Oberhand, Cic.: superiores habebantur, Caes.: superioribus ...
... senatus populusque (Romanus) u. (selten) umgekehrt, s. 1. populus (Bd. 2. S. 1783): princeps senatus, der vom Zensor ... ... Cic. u.a. – von ähnlichen Körperschaften anderer Völker, senatus ac populus Carthaginiensis, Liv. – u. v. anderen Körperschaften, ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... u. Abl., temeritatem ab omni lapsu, Cic.: a praesenti supplicio tuo continuit populus Romanus se et repressit, Cic. – bei vorhergeh. Negation m. ...
Collātia , ae, f., uralte Stadt der Sabiner in der Nähe ... ... um, kollatinisch, aus od. zu Kollatia, populus, Liv.: arces, Verg.: porta, ein Tor zu Rom, Paul. ...
Buchempfehlung
Diese »Oden für das Herz« mögen erbaulich auf den Leser wirken und den »Geschmack an der Religion mehren« und die »Herzen in fromme Empfindung« versetzen, wünscht sich der Autor. Gellerts lyrisches Hauptwerk war 1757 ein beachtlicher Publikumserfolg.
88 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro