disputātio , ōnis, f. (disputo), I) die ... ... , Cic. u.a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, ...
disputātor , ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer ...
supputātio , ōnis, f. (supputo), die Ausrechnung, Berechnung, frugum, Vulg. Levit. 25, 15: temporum, Augustin. de civ. dei 18, 36: stadiorum, Mart. Cap. 6. § 600: Plur., Arnob. 2, 71. – ...
putātōrius , a, um (putator), zum Beschneiden (der Bäume) gehörig, falx, Pallad. 1, 43, 1. Paul. sent. 3, 6, 35.
amputātrīx , īcis, f. (amputo), die Beschneiderin, bildl., vitiorum, Ambros. de Iob et David 4, 3, 2.
supputātor , ōris, m. (supputo), der Rechner, Rechenmeister, Firm. math. 5, 8 u. 6, 26 u. Eccl.
computātor , ōris, m. (computo), der Berechner, diligentissimi computatores, Sen. ep. 87, 5.
disputātrīx , trīcis, f. (Femin. zu disputator), im Disputieren bestehend, Quint. 2, 20, 7. – subst., als Übersetzung von διαλεκτική (τέχνη), die Disputierkunst, Dialektik, Quint. 12, 2 ...
spūtāmentum , ī, n. (sputo), der Speichel, Plur. bei Tert. de spect. 30. Augustin. ad Oros. c. Priscill. § 11. Iul. Val. 1, 11 (1, 18) extr.
sēmiputātus , a, um (semi u. puto), halb-, nicht recht beschnitten, vitis, Var. Ruf. tr. 9. p. 229 R. 2 Verg. ecl. 2, 70. Ambros. epist. 37, 42.
imputātīvus , a, um (imputo), zurechnend, beschuldigend, Tert. adv. Marc. 2, 25.
supputārius , a, um (supputo), zum Rechnen gehörig, Rechnen-, Tert. apol. 19.
spūtātilicus , a, um (sputo) = κατάπτυστος zum Ausspucken, ausspuckenswert = verabscheuenswert, crimina, Sisenn. bei Cic. Brut. 260.
computābilis , e (computo), berechenbar, zu berechnen, bis computabili impendio taedioque, verursacht doppelte Kosten u. doppelt saure Mühe, Plin. 19, 139.
disputābilis , e (disputo), worüber sich mancherlei vorbringen, sprechen läßt, in utramque partem, Sen. ep. 88, 43.
amputātōrius , a, um (amputo), zum Abschneiden dienlich, Th. Prisc. de diaet. 10.
disputātōriē , Adv. (disputatorius), disputierend, Sidon. epist. 9, 9, 10,
disputātōrius , a, um (disputo), disputierend, ars, Dialektik, Augustin. solil. 2. § 19: Circe, Schol. Bern. Verg. ecl. 8, 70.
dēspūtāmentum , ī, n. (despuo), der Speichel, Fulgent. myth. 3, 6.
sēmiamputātus , a, um (semi u. amputo), halbbeschnitten, ramuli, Apul. met. 1, 4.
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro