commissum , ī, n. (committo), I) das Unternommene, supererat nihil aliud in temere commisso, quam etc., Liv. 44, 6, 14. – Insbes.: a) der Verstoß gegen Pflicht u. Gesetz, das Vergehen, ...
commentum , ī, n. (commentus, v. comminiscor), etwas ... ... commenta mortalium, Liv.: iis commentum placet, Ter.: huius consilii non minus admirabile silentium quam commentum fuit, Iustin.: praemium pro commento (Einfall) non mediocre obtulit, ...
... , I) eig.: stiria induruit, Verg.: antequam grana indurescant, Colum.: vetus condyloma iam induruit, ... ... – B) moralisch: ante animum nostrum formare incipimus et recorrigere, quam indurescat pravitas eius, Sen.: franges enim citius quam corrigas, quae in pravum induruerunt, Quint. – v. Pers., ...
flōsculus , ī, m. (Demin. v. flos), das ... ... eig.: herbarum flosculi, Cassian. de incarn. Chr. 7, 5: ficta omnia tamquam flosculi decĭdunt, Cic. de off. 2, 43. – im Bilde, ...
fēlīciter , Adv. (felix), I) fruchtbar, illic veniunt ... ... glückselig, a) im allg.: vivere, navigare, Cic.: nec tua, quam Pyrrhi, felicius ossa quiescant, Ov.: bella cum finitimis felicissime multa gerere, Cic ...
irrītātio , ōnis, f. (irrito), die Erregung, Reizung ... ... physische: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. Larg. 142 in.: tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse, Gaumenkitzel, Gell. 7, 16, 6. ...
... . Bedachtsamen, nosti Marcellum, quam tardus et parum efficax sit; itemque Servius quam cunctator, Cael. in Cic. ep.: cunctatorem ex acerrimo bellatore factum, ... ... .: cunctator naturā (von N.), et cui cauta potius consilia cum ratione quam prospera ex casu placerent, Tac. – attrib., Atheniensium ...
latibulum , ī, n. (lateo), der Schlupfwinkel, ... ... paludis secreta latibula, Phaedr.: cum etiam ferae latibulis se tegant, Cic.: repente te tamquam serpens e latibulis (aus dem Loche) intulisti, Cic. – b) ...
invītātio , ōnis, f. (invito), die höfliche Aufforderung, ... ... hospitalis, Liv. – m. in u. Akk., in Epirum invitatio quam suavis! Cic. ad Att. 9, 12, 1. – m. subj ...
ēleganter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... alqm accipere (aufnehmen, bewirten), Cic.: psallere et saltare elegantius (kunstgerechter) quam necesse est, Sall.: vita el. acta, Cic. u. Liv.: ...
īn-fidēlis , e, der keine Treue hält, dem man also ... ... im allg., Cic. u.a.: obsecro, infidelior mihi ne fuas, quam ego sum tibi, Plaut.: infidelissimi socii, Cic. – v. Lebl., ...
inter-mico , micuī, āre, zwischen etwas hindurchscheinen, -schimmern, m. Dat., rutilum squamis intermicat aurum, Claud. – m. Acc., tenebras nimbosque intermicat ignis, Val. Flacc. – absol., cernis, ut ingentes murorum ...
... , animalis, Gell.: deae, Amm.: tamquam figmentum hominis, eine bloße Statue, Amm.: figmenta somniorum, Traumbilder ... ... Erdichtung, poëtarum, Lact.: parricidiale, Spart.: laetitiae, Paneg. vet.: numquam temptatae cupiditatis figmenta, die Andichtung einer von ihnen nie gehegten Absicht ( ...
dissolūtē , Adv. (dissolutus), aufgelöst, I) ohne ... ... dah. auch fahrlässig, leichtsinnig, minus severe (res confecta est) quam decuit, non tamen omnino dissolute, Cic.: si quid est factum clementer, ut ...
dēlēgātio , ōnis, f. (delego), I) die Anweisung ... ... , a mancipe annuā die, Cic. ad Att. 12, 3, 2: quamvis non intervenerint nummi, sed delegatione et verbis perfecta solutio sit, Sen. de ...
fortūnātē , Adv. (fortunatus), gesegnet, beglückt, glücklich, quam facile et quam fortunate evenit illi, obsecro, mulieri, quam liberare volt amator, Plaut. Epid. 243: bene et f. vivere, Plaut ...
... : res collocare, Cic. de inv. 1, 8: nec minus ing. nequam, ein geriebener Bösewicht, Vell. 2, 68, 1: Compar., ... ... ingeniosius, Sen. contr. 2, 1 (10), 9: Superl., homo ingeniosissime nequam, Vell. 2, 48, 3.
inter-volo , āvī, āre, dazwischen hinfliegen, I) ... ... Colum. 8, 10, 1. Amm. 22, 8, 14 (wo synk. Plusquam-Perf. intervolasset). – II) übtr. = dazwischen hineilen, ...
castīgātē , Adv. m. Compar. (castigatus, eingeschränkt), a) in Worten knapp gehalten, kurz, haec de monade castigatius quam se copia suggerebat, Macr. somm. Scip. 1, 6, 10. – ...
cīvīliter , Adv. (1. civilis), I) bürgerlich, wie ... ... vim facere, Liv. – II) = leutselig, herablassend, höflich, plus quam c., härter, als seine Leutseligkeit erwarten ließ, Ov.: Compar. civilius, ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro