prō-traho , trāxī, tractum, ere, vor-, vorwärts ziehen, ... ... mediam noctem, Suet.: convivia in primam lucem, Suet.: spectaculum in serum, Suet.: quia bellum Cimbricum protrahebatur, sich in die Länge zog, Eutr.: quo diutius ...
2. affectus , ūs, m. (afficio), der durch äußere Eindrücke bewirkte körperliche od. geistige Zustand, I) der körperliche ... ... Willenskraft, der Wille, aff. furandi, ICt.: absol., quia affectu carent, ICt.
supparum (sīparum u. sīpharum), ī, n. u. ... ... supparum, Varro sat. Men. 121. Vgl. Roeper M. Terentii Varronis Eumenidum reliquiae (Danzig 1861). p. 12–16. Genthe Schol. vet. in Lucan. ...
parvulus (parvolus), a, um (Demin. v. parvus), ... ... nihil aut parvulum intenditur, Cels. 7, 18. p. 297, 5 D.: quia parvulum referret, an idem displiceret, quibus non idem placuisset, Plin. ep. ...
com-pāreo , pāruī, ēre, zum Vorschein kommen, sichtbar werden ... ... Aur. Vict.: cum (Romulus) ortā subito tempestate non comparuisset, Eutr.: socii Diomedis quia nusquam subito comparuerunt, Augustin.: nec tamen ulla comparebat avis, Lucr.: ...
laudātio , ōnis, f. (laudo), das Loben, ... ... funebres, Plin. ep.: im Zshg. bl. laudatio, z.B. exsequiae, pompa, laudatio, Cic.: sollemnis, Liv. – m. obj. Genet ...
ad-ultero , āvī, ātum, āre (ad u. alter), ... ... zeigen, Plaut. Bacch. 267. – / Depon. Nbf. adulteror , quia adulteratae sunt, Vulg. Ezech. 23, 37: absol., occīdere, adulterari, ...
dēcolōro , āvi, ātum, āre (decolor), etw. seiner natürlichen ... ... decolorant, Cels.: quod mare Dauniae non decoloravere caedes? Hor.: quod fusca sum, quia decoloravit me sol, Vulg. cant. 1, 5. – m. Abl ...
in-cautus , a, um, PAdi., I) unbehutsam, unbedachtsam ... ... ego non suspicans incautior fuissem, Cic. ep. 9, 24, 1: incautissimus, quia credulus, Sidon. epist. 8, 11, 4. – m. folg. ...
1. obtentus , ūs, m. (obtendo), I) das ... ... Verhüllung, die Verschleierung, a) = die Verbergung, quia secundae res mire sunt vitiis obtentui, Sall. hist. fr. 1, 41 ...
intuitus , ūs, m. (intueor), I) das Hinblicken ... ... Isai. 21, 7: intuitus eius erat terribilis, Vulg. Dan. 2, 31: quia non sit generalis divinitatis int., Salv. de gub. dei 2, 1, ...
engonasi ( n ), εν γόνασι, d.i. vollst. ... ... nat. deor. 2, 108 (wo er die Erklärung folgen läßt, genibus quia nixa feratur, sc. imago) u. Manil. 5, 646 (wo ...
quī-libet , quaelibet, quodlibet u. subst. quidlibet, ... ... , Cic.: neque cum quolibet hoste res fuit, mit keinem unbedeutenden, Plin.: quia sane non qu. iniuria est, eine ziemlich schwere Beleidigung, ICt.
recursus , ūs, m. (recurro), der Rücklauf, ... ... morb. acut. 3, 2, 8. – c) v. der Sehkraft, quia acies nostra non habet usque ad nos recursum, nicht bis zu uns zurückreicht ...
per-lūceo (pellūceo), lūxī, ēre, I) durchscheinen, durchschimmern ... ... quid enim simile speculis habent nubes, cum illa perluceant, hae transmittant lucem? Sen.: quia in nube est aliquid vitro simile quod potest perlucere, Sen.: amethysti perlucent omnes ...
buccella (bucella, buccilla, bucilla), ae, f. (Demin. ... ... 8, 359: buccella panis, Vulg. genes. 18, 5 u.a.: reliquiae (panium) atque buccellae, Ps. Cypr. de rebapt. 8: de pane ...
de-ambulo , āvī, ātum, āre, sich (gleichs. bis zur Ermüdung) ergehen, spazieren gehen, aegrotus saliat deciens et ... ... 1, 14 jetzt cum satis erit ambulatum u. ibid. 2, 1 quia satis iam ambulatum est.
ob-nūbilo , āvī, ātum, āre, umwölken, mit Wolken ... ... bildl., ne tempestate contentionis serenitatem caritatis obnubilet, Augustin. epist. 36, 2: quia nequaquam eius sapientiam ullo errore obnubilant aut labe subvertunt, Augustin. de civ. ...
perlātor , ōris, m. (perfero), der Überbringer, ... ... 222, 3: perlatore (fascis epistularum) capto, Amm. 21, 16, 11: quia ut cito finirem festinatio perlatoris urgebat, Augustin. epist. 149, 2.
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... nehmen, ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset atque esse voluisset, Caes.: reliquias praedonum contractas in urbibus remotoque mari loco in certa sede c., feste Wohnsitze ...
Buchempfehlung
Die beiden Schwestern Julchen und Lottchen werden umworben, die eine von dem reichen Damis, die andere liebt den armen Siegmund. Eine vorgetäuschte Erbschaft stellt die Beziehungen auf die Probe und zeigt, dass Edelmut und Wahrheit nicht mit Adel und Religion zu tun haben.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro