Quīntipōr , ōris, m. = Quinti puer, Varro sat. Men. 59. Vgl. Fest. 257 (a), 17.
Aquīnātēs , s. Aquīnum unter Aquinum.
hirquīnus , a, um, s. hircīnus.
oquinīsco , s. ocquīnīsco.
quīnī-dēnī , s. quīnī.
quīnque-vir , ī, m. (abgek. Vvir), Plur. quīnquevirī (abgek. V viri), ein Kollegium von fünf Männern für ... ... zur Kaiserzeit als Kommission zur Regelung und Beschränkung der öffentl. Ausgaben, collegium quinquevirorum publicis sumptibus minuendis, Plin. ep. 2 ...
... inqu., Val. Max.: dextra inquinatior, Catull.: an ille foedior aut inquinatior in Cn. Pompeio accusando ... ... universo senatu vituperando fuit? Cic.: nihil illo homine inquinatius, Cic.: sermo inquinatissimus, sehr schmutzig, Cic.: ratio inquinatissima, Cic.: vita inquinata u. inquinatissima, Val. Max.: cupiditas inquinatissima, Augustin. – vom ...
quīncuplus , a, um (quinque u. plus = πλοῦς), fünffach ... ... – Nbf. subst., quīnquiplum , ī, n., das Fünffache, Auct. inc. ... ... de rep. p. XL (p. XXXI ed. 1846); u. quinquuplum, πενταπλοῦν Gloss. II, ...
quīntārius , a, um (quintus), fünf enthaltend, numerus = 5 / 6 (die Zahl 6 als das Ganze angenommen), Vitr. 3, 1, 6: limes, der fünf centurias einschließt, Gromat. vet. 191, 16 ...
quīndeciēs (quīndeciēns), Adv. (quinque u. decies), fünfzehnmal, HS qu., d.i. 1500000 Sesterze, Cic. Verr. 2, 61 u. (dass. ohne HS) Mart. 7, 10, 15.
inquinātio , ōnis, f. (inquino), die Befleckung, Vulg. sap. 14, 26. Augustin. de civ. dei 2, 4 u.a. Eccl.
quīnticeps , cipitis (quintus u. caput), fünfgipfelig, mons, collis, alte Formel bei Varro LL. 5, 50 u. 52 54.
coquīnāris , e (coquina), zur Küche gehörig, Küchen –, culter, Varro sat. Men. 197. Vgl. coquinarius.
diē quintī , s. diēs /.
ocquīnīsco (oquīnīsco), ere (ob u. *quinisco), sich niederbücken, -kauern, Pompon. com. 126 u. 149.
coquinātor , ōris, m. (coquino), der Koch, Gloss. II, 574, 11.
quīncuplex , Variante von quinquiplex, w.s.
quīntuplex , Variante von quincuplex, w.s.
Quīntiānus , s. Quīnctius.
obquinīsco , s. ocquīnīsco.