dēplōrātio , ōnis, f. (deploro), das ( heftige ) Beweinen, Bejammern, haec, Sen. ep. 74, 11: nostri, Sen. ad Marc. 9, 1: ganz absol., Tert. apol. 1.
caesūrātim , Adv. (caesura), schnittweise, übtr., in kurzen Einschnitten, dictio c. succincta, Sidon. ep. 4, 3.
auctōrātio , ōnis, f. (auctoror), die Vermietung, Acro Hor. sat. 2, 7, 59. Vgl. Gloss. V, 269, 39.
dēnigrātio , ōnis, f. (denigro), das völlige Schwärzen, capillorum, Th. Prisc. 1, 1.
adumbrātim , Adv. (adumbratus), nur im Umrisse, nur dunkel, quasi ad. paulum simulata videntur, Lucr. 4, 361.
colostrātī , ōrum, m. (colostra), von der Biestmilch unwohl gewordene Kinder, Plin. 28, 123.
dēlibrātio , ōnis, f. (delibro), das Abschälen, corticis, Serv. auct. Aen. 2, 225.
cooperātio , ōnis, f. (cooperor), die Mitwirkung, Ps. Quint. decl. 16 extr. u. Eccl.
admīrātīvē , Adv. (admirativus), wunderbarerweise, Schol. Lucan. 2, 273. p. 138 W.
aurātīcius , a, um (auratus), vergoldet, statua, Corp. inscr. Lat. 2, 6338 a .
dēmigrātio , ōnis, f. (demigro), das Wegziehen, Auswandern, Nep. Milt. 1, 2.
cancerātio , ōnis, f. (cancero), die krebsartige Eiterung, Soran. p. 101, 9.
corporātio , ōnis, f. (corporo), die Körperlichkeit, Eccl. u.a. Spät.
adōrātīvus , a, um (adoro), zum Anbeten dienlich, anbetend, Prisc. 18, 147.
crātīculum , ī, n., s. crāticula.
assevērātio (adsevērātio), ōnis, f. (assevero), der angewandte Ernst, ... ... die Festigkeit, Hartnäckigkeit, in hoc orationis genere virtus est asseveratio (feierlicher Ernst), Fronto laud. fum. et ... ... quorumdam probatio sola sit in asseveratione et perseverantia, Quint. 4, 2, 94: quaedam tantā auctorum asseveratione ...
cōnspīrātio , ōnis, f. (1. conspiro), wörtl. ... ... die Verschwörung, a) eig.: principes conspirationis, Suet.: sceleratissima c. hostium, Brut. in Cic. ep.: c. militaris, Tac.: conspirationem detegere, Suet.: erupturas in rem publicam conspirationes inultas pati, Quint. ...
cōnsecrātio , ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, I) ... ... Lampr. Heliog. 9, 1. – II) die Heiligung, Vergötterung, Konsekration, falsae consecrationes, Lact. 1, 20, 24. – insbes., die Vergötterung ...
dēlīberātio , ōnis, f. (delibero), die ... ... bedarf der Überlegung, Cic.: so auch cadit in deliberationem, Cic.: deliberatio omnis haec est, si etc., es dreht sich ... ... die Frage, Cic.: tenuit eum et de Hannibale deliberatio, Liv.: habere deliberationes de alqa re, Cic. – b) ...
complōrātio , ōnis, f. (comploro), das laute ... ... 23, 42, 5): c. oritur, Liv.: complorationem edere, Iustin.: nullas complorationes edere, Gell. 12, 5, 3. ... ... m. obj. Genet, das laute Beklagen, Beweinen, mulierum comploratio sui patriaeque, Liv. ...