in-dēfēnsus , a, um (in u. defendo), ... ... .: sic Capitolium clausis foribus indefensum et indireptum conflagravit, Tac.: Campania bellum sinu indefensa recepit, Sil.: hic praebituri vos telis hostium estis indefensi, inulti? Liv.: queri ...
Wiedereroberer , der, einer Stadt etc., is qui recepit mit Akk. (z.B. Tarentum). – wiedererobern , recipere. – recuperare, von jmd, ab alqo (z.B. Tusculum ab hostibus: u. Italiam ab Hannibale). – ...
1. eo , īvī od. iī, itum, īre ( ... ... 1) kommen, unde is? Ter.: eodem, unde ierat, se recepit, Nep. – 2) vergehen, dahinschwinden, homo it, Lucr.: ...
und , et (καί, verbindet früher Unverbundenes und ... ... verließ die Stadt und begab sich auf sein Landgut, urbe relictā in villam se recepit. γ) Kausalpartikeln, z.B. Tanthippus wurde den Karthagern zu Hilfe geschickt ...
2. colo , coluī, cultum, ere ( aus *quelō, ... ... diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv. II) im weitern Sinne, ...
mors , mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. ... ... φόνος, = durch Mord vergossenes Blut, Todesblut, ensem multā morte recepit, Verg. Aen. 9, 348. – 3) der, das Todbringende, ...
Platz , I) als Ort: a) freier Raum übh.: locus ... ... . alci rei: sie hatten nicht Pl. im Schiffe, navis eos non recepit: sie hatten nicht Pl., ihre Pferde zu tummeln, spatium non erat ...
... intra u. Akk., quos intra Syracusanam insulam recepit, Cic. Verr. 4, 144. – ζ) m. bl. ... ... gutheißen, zulassen (Ggstz. respuere, aspernari u. dgl.), antiquitas recepit fabulas, haec aetas autem respuit, Cic.: assentatio nocere nemini ... ... . Infin., facturum, quod milites vellent, se recepit, Liv.: mihi se defensurum receperat, Cic.: promitto ...
dē-clāro , āvī, ātum, āre = ἀποφαίνω, deutlich an ... ... wem? tabellarius ducis nave declaratā suis eodem, unde erat egressus, se recepit, Nep. Hann. 11, 2. – mit Abl. wodurch? ...
dē-mergo , mersī, mersum, ere, herab - od ... ... equos innatantes (v. einem Fische), Plin.: cornix demersit caput et fluctum cervice recepit, Cic. poët.: equus, in quo vehebar, mecum unā demersus rursus apparuit, ...
properē , Adv. (properus), schleunig, eilends, eilfertig, nonne hinc vos propere stabulis amolimini? Pacuv. fr.: pr. sequere me ad macellum, Plaut.: ... ... , Sall.: pr. ire, Ov.: pr. egredere, Nep.: pr. Cumas se recepit, Liv.
1. commodus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... mores c., Cic.: poet. vom jambischen Versmaß, spondeos stabiles in iura paterna recepit commodus et patiens, Hor. – m. Ang. gegen wen? ...
cōgitātio , ōnis, f. (cogito), das Denken, ... ... voluptates, Cic. – m. obj. Genet.. ad reliquam cogitationem belli sese recepit, Caes.: Philippus totus in Persea versus cum eo cogitationes eius rei dies ac ...
Einwohner , incola (der ansässige Einwohner einer Stadt, eines Landes, ... ... selbst, im Ggstz. zur Stadt, z.B. Agasam urbem tradentibus sese ipsis recepit): die Städ te u. deren Ei., oppida, homines qui incolunt: ...