... Rom gehörig, in-, aus Rom, römisch, civis Romanus, Romana, Cic.: mulieres, Gell.: homo ... ... Liv.: mores, Sen.: studia, Sen.: scriptor historiae Romanae, Hieron.: Romano more, auf römische Art, auf gut römisch ... ... bes. Krebs-Schmalz Antib. 7 unter Romanus. – Adv. Rōmānē , römisch, auf gut ...
arōma , atis, n. (ἄρωμα), ... ... Fort. 7, 12, 39: odor sparsi aromatis, Prud. apoth. 758: aromate tinctus, Prud. perist. 14, 72 ... ... gen. 37, 25 u.a.: Genet. aromatum, Ulp. dig. 7, 5, 11. Vulg. ...
grōma (grūma), ae, f. (aus griech. γνῶμα), das Meßinstrument der Feldmesser, ein doppeltes Diopterlineal, Gromat. vet. 170, 5; 180, 8. Hyg. de mun. castr. ...
Roman , *fabula Romanensis.
chrōma , atis u. atos, n. (χρ ... ... , 4. – B) chrōmaticus , a, um (χρωματικός), dem chromatischen Tongeschlechte entsprechend, nach dessen Gesetzen komponiert, chromatisch, chr. genus ...
cērōma , atis, n. (κήρωμα ... ... Val. 1, 25. – / Abl. Plur. heteroklit. ceromatis, Plin. 35, 168. – Nbf. ceroma, ae, f., Auct. hist. Apollon. 13: Akk. Plur., ceromas, Arnob. 3, 23.
1. dromas , adis (δρομάς), ... ... laufend, in der Verbindung dromas camelus, das Dromedar, Curt. 5, 2 (8), 10: u. so cameli, quos appellant dromadas, Liv. 37, 40, 12: ...
2. Dromas , adis, f. (δρομάς, die Läuferin), Hundename, Ov. met. 3, 217.
acrōma , s. acroāma,.
pterōma , atis, n. (πτέρωμα), die Säulenstellung an beiden Seiten der griechischen Tempel, Vitr. 3, 3 (2), 9 u.a.
ectrōma , atis, n. (εκτρωμα), die Frühgeburt, rein lat. abortus, Tert. adv. haeret. 7.
prō-māno , āre, hervorströmen, visus animi in radios porosque promanans, Claud. Mam. de stat. anim. 3, 9, 2.
plērōma , atis, n. (πλήρωμα), die Fülle, Tert. de praescr. 49.
atherōma , atis, n. (ἀθέρωμα), ein Eitergeschwür am Kopfe, Cels. 7, 6. § 9. Veget. mul. 3, 30, 1.
epigrōma , atis, n. (επί u. γρῶμα), das Flurbuch, rein lat. commentarium, Not. Tir. 76, 31.
cautrōma , atis, n. (cauter), die Brandwunde, Plin. Val. 3, 47.
cancerōma , atis, n. (καρκίνωμα), ... ... Ps. Apul. herb. 19 u. 31. – zsgzg. cancrōma , Veget. mul. 6, 19, 2. Salv. adv. avar. 1 ...
Ebromagus , ī, f., Stadt der Tektosagen in der röm. Provinz Gallien, beim j. Bram od. Villerazons, *Cic. Font. 19 H. zw. (Kaiser Cobiamacho).
arōmatizo , āre (ἀρωματίζω), nach etw. gewürzhaft riechen, balsamum aromatizans, Vulg. Sirach 24, 20.
Andromacha , ae u. - chē , ēs, f. ... ... . Dict. 6, 12. – Andromacha auch Titel einer nach Euripides bearbeiteten Tragödie des Ennius, Cic. de div. 1, 23. – appellat., eine Andromache = ein junges, schönes Weib ...
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro