stehen , I) v. intr .stare (im allg.). ... ... bene agitur cum alqo (den Verhältnissen nach): es steht schlecht mit jmd., fortunarumruinae alci impendent (er ist dem Bankerott nahe): so schlimm steht es, daß ...
dē-mēns , mentis, Abl. auch menti, Nep. Paus. ... ... . – b) übtr. v. Lebl., manus, Tibull.: strepitus, Hor.: ruinae, Hor.: otium, Plin.: temeritas dementissima, Cic.: dementissimum consilium et factum, ...
strāgēs , is, f. (sterno, strātus), I) das Hingestrecktwerden ... ... continuare, Tac.: per arma, per viros late stragem dare (anrichten), Liv.: ruinae similem stragem dare, Liv.: stragem hostium edere (anrichten), Iustin.: quas ...
Trümmer , fragmenta, ōrum, n. pl. ... ... naufragium rei publicae colligere: u. illa naufragia Caesaris amicorum). – ruinae (zusammengestürzte Masse eines Gebäudes, einer Stadt, z.B. fumantes Thebarum ruinae). – vestigia, ōrum, n. pl. (die Spuren, ...
continēns , entis, PAdi. m. Compar. (contineo), I) ... ... agmen migrantium, Liv.: grex elephantorum, Liv.: flamma, Hirt. b. G.: continentes ruinae (murorum), der ununterbrochene Einsturz, Liv. – v. Örtl., paludes ...
Untergang , I) eig.: occasus (vom ... ... Verfall, sowohl einer Person als einer Sache). – ruina u. Plur. ruinae (der Einsturz, das Zertrümmertwerden); verb. occasus et ruinae (z.B. orbis). – interitus (das Aufhören des Daseins einer ...
frāgmentum , ī, n. (frango), ein abgebrochenes Stück, ... ... Plin.: panis absumpti, Sulp. Sev. – poet. übtr., Emathiae fragmenta ruinae, Trümmer, Überbleibsel (des Heeres), Lucan. 9, 33.
Simbruvium , iī, n., die Gegend von Simbruvium im Lande der ... ... . 11, 13: stagna, Tac. ann. 14, 22. – subst., Simbruīnae, ārum, f., die simbruinischen Heilquellen, Cels. 4, 12 ...