dē-genero , āvi, ātum, āre (degener), I) v. ... ... celerius locis umidis, tamen etiam siccis frumenta degenerant, nisi etc., Col.: plerumque degenerat surculus, si etc., Col. – m. ab u. Abl., comperimus ...
co-alēsco , coaluī, coalitum, ere (com u. alesco), ... ... , Pfropfreisern, Stecklingen), sowohl mit dem Stamme verwachsen, ne prius exarescat surculus quam coalescat, Varr.: id sarmentum sic depressum citius coalescit, Col.: m. ...
cōn-struo , strūxī, strūctum, ere, I) zusammenschichten, ... ... aedificari mundum facit (Plato), Cic. – c. nidum luto od. turis surculis (v. Vögeln), Plin.: casas luto pennisque, Plin.: horrea saxeo muro ...
sārculum , ī, n. (sarrio od. sario), eine ... ... bedienen sich der Hacke statt des Pfluges, Plin.: ruratio omnis in sarculo et surculo, Apul. – scherzh., sarculum hinc illo profectus illim rediisti rutrum, Pompon ...
explōrātio , ōnis, f. (explōro), das Aufsuchen, ... ... de mund. praef. p. 106, 5 G.: m. obj. Genet., surculi, Col. 3, 9, 5: veri, Sen. de ben. 4, ...
decussātim (in den Handschrn. gew. decusātim), Adv. (decusso ... ... 13: rapam dec. ferramento lunato incīdere, Col. 12, 54 (56), 1: surclas dec., Apic. 7, 265: rosae dec. vinctae, Mart. Cap. 1 ...
mulierārius , a, um (mulier), zum Weibe gehörig, Weiber ... ... mulierārius, iī, m., ein großer Weiberfreund, ein Schürzenjäger, Catull. 25, 5. Capit. Albin. 11, 7; vgl. ...
redimīculum , ī, n. (redimio), I) das Band ... ... Band, Plaut. truc. 395 Sch. – II) der Schurz, Cassian. coen. inst. 1, 6.