sēcrētio , ōnis, f. (secerno), die Absonderung, Trennung, Scheidung, Cic. Tusc. 1, 71. Chalcid. Tim. 353.
sēcrētim , Adv. = secrete, Amm. 29, 1, 6. Schol. Iuven. 10, 89.
... Mart. 1, 66, 5): notae secretiores, Geheimschrift, Iul. Victor.: tu secreta (insgeheim) ... ... alqm in secretum, beiseite führen, Liv.: ferner secretiora Germaniae, Tac.: dulce secretum, Plin. ep.: in secreto, an ... ... (s. Nipp. Tac. ann. 3, 37): uxor omnis secreti capacissima, Plin. ep.: secretum ...
sēcrētē , Adv. (secretus), besonders, geheim, Tert. de pall. 4 u.a.: secrete aut publice, Augustin. serm. 387, 1. – Compar. secretius, s. sēcrētō.
imāginātio , ōnis, f. (imaginor), die Einbildung, Vorstellung ... ... libidinum imaginationes in somno, wollüstige Träume, Plin. 20, 68: provincias Orientis secretis imaginationibus agitare, seine Phantasie in einsamen Stunden mit den Pr. des Or. ...
in-custōdītus , a, um (in u. custodio), I) ... ... (Plur.), Tac.: urbs, unbesetzt, Tac. – v. Pers., secreti et incustoditi, unter sich u. unbeobachtet, Tac. – II) übtr ...
2. cito , āvi, ātum, āre (Frequ. v. ... ... Heilmitteln), Cels.: sanguinem, Blutung bewirken, Cels.: urinam, die Absonderung (Sekretion) des Urins befördern (Ggstz. tardare; v. Speisen), ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... in hanc aut in illam provinciam copiae satis esset, Liv.: agitavere, num Messalinam secretis minis depellerent amore Silii, Tac.: hoc agitabam, an cotem illam secare novaculā ...
2. situs , ūs, m. (sino), I) die ... ... situm ducere, sich gewissermaßen verliegen, Quint.: marcescere otii situ, Liv.: situ secreti consumi, in der Einsamkeit verrosten, Quint. – b) v. Dingen ...
lingua , ae, f. (altlat. dingua, s. ... ... Verg.: magica, Zauberworte, Ov.: historica, Sen.: philosophorum, Sen.: lingua secretior, dunklere Sprache, Quint.: potentium vatum, Gesang, Hor.: linguae usum ...
2. īn-sero , seruī, sertum, ere, hineinfügen, - ... ... – oculos in alcis pectora, den Blick dringen lassen, Ov.: oculos suos secretis, Cypr.: u. oculos huic miraculo, den Blick werfen auf usw., ...
īnfāmo , āvī, ātum, āre (infamis), in üblen Ruf-, ... ... übtr., verdächtigen, anschwärzen, rem, Liv.: fidem, Quint.: alqm secretis criminationibus, Tac.: m. Genet., alqm apud alqm temeritatis, Sen.: alqm ...
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... composuerunt, Liv. 40, 40, 14. – m. folg. Infin., ii secretis colloquiis componunt Gallos concire, Tac. ann. 3, 40. – ...
ex-hibeo (archaist. exibeo), hibuī, hibitum, ēre (ex ... ... Suet.: professum adversus Phocenses ducem, Iustin.: pertinacem inimicum, Val. Max.: non secretis disputationibus, sed rerum experimentis virum vere civilem, betätigen, Quint.: verb. ...
dē-lecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. delicio ... ... ep. 1, 24, 2: quare cum semper et ubique tum praecipue in epistulis secretis et familiaribus delectabit ne hoc quidem neglectum reliquisse, Quint. 1, 1, 29 ...
ambitus , ūs, m. (ambio), das Herumgehen ... ... supra terram ambitus, Cic.: stellarum rotundi ambitus, Cic.: properantis aquae ambitus, Hor.: secretiore ambitu (einer Wendeltreppe), Plin. ep.: mutuo ambitu (Umschlingung) corpora ...
sē-cerno , crēvi, crētum, ere, ab - od ... ... a bonis, Cic.: secretus a reliquo cibo sucus is, quo alimur, Cic.: secreti ab aliis, Liv. – m. ex u. Abl., alqm ...
... – Compar., et dicebat Simpliciano non palam, sed secretius et familiarius, Augustin. conf. 8, 2, 4: cum dicerent quaedam secretius suggerenda, Capit. Albin. 8, 2: quae (inflatio) ventrem interdum cum sono exonerat, interdum secretius (ziemlich lautlos), Sen. nat. qu. 5 ...
frequēns , entis (verwandt mit farcio), häufig in Raum und ... ... fast immer u. ohne Urlaub bei den F. zugegen gewesen, Liv.: fr. secretis, fleißiger Teilnehmer usw., Tac.: fr. contionibus, in Volksversammlungen auftretend, ...
cumulātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... Cic.: neque ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subiecta notio est nisi secretis malis omnibus cumulata bonorum complexio, der vollständige Inbegriff, Cic. – b) ...
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro