... nec satis in principio compressa, Liv.: seditionem ac discordiam concitare, Cic.: seditionem concire, Liv., conflare, Cic ... ... restinguere, Cic., exstinguere, Liv., sedare, Cic.: seditio gliscit, Liv., crescit, Iustin.: seditio paulatim deflagrat, Tac.: seditio recrudescit, Liv.: omni ope ab ...
essedum , ī, n. (keltisches Wort), ein zweiräderiger Streitwagen der ... ... Vgl. Schmid Hor. ep. 2, 1, 192. – Nbf. esseda , ae, f., Plur., Sen. ep. 56, 4.
sēdulus , a, um, emsig, geschäftig, betriebsam ( ... ... labor, Sen. – / Die alten Grammatiker leiteten sedulus u. sedulo von se u. dolus ab = ohne Arg, ... ... 28. Isid. orig. 10, 244 u. 247; so sedulus corde, Ambros. de off ...
sedimen , inis, n. (sedeo), der Satz, Bodensatz, ... ... 5, 4, 64: arenosum vel capillosum, ibid. 5, 4, 67: sedimina aliquando crassiora et calida, aliquando arenosa et saxosa, ibid. 5, 4, 62: sedimina purulenta, ibid. 5, 10, 108.
sēdecim (sex u. decem), sechzeh, Ter., Cic. u.a. – dafür decem et sex, Liv. 33, 4, 4 u. 37, 40, 1: decem sexs, Corp. inscr. Lat. 5, 3087. ...
sēdātio , ōnis, f. (sedo), die Beruhigung der Leidenschaften, animi, Cic.: maerendi, Cic.: aegritudinis, Cic. – Plur., sedationes (animi), Ggstz. perturbationes, Cic. Tusc. 5, 43.
salsēdo , inis, f. (salsus), der salzige Geschmack, marina, ... ... in Amos 1, 5. v. 7 sq.: bildl., omnis malorum morum salsedo, Fulgent. myth. 3, 12.
prōseda , ae, f. (pro u. sedeo), die öffentliche Buhldirne (die sitzend ihre Besucher abwartet, dagegen prostibulum stehend), Plaut. Poen. 266; vgl. Paul. ex Fest. 226, 2.
1. sēdātus , a, um, PAdi. (v. sedo), gelassen, ruhig, still, gefaßt, homo, Cic. u. Apul.: sedato gradu abire, Liv.: animus sedatior, Cic.: vox sedatissima, Cornif. rhet.
2. sēdātus , Abl. ū, m. (sedo), der Zustand der Ruhe (Ggstz. bellum), Vergil. gramm. ep. 3 (de verbo) in Class. auct. 5, 38.
1. cōn-sēdo , āvī, āre, gänzlich stillen, maximos tumultus maturissime disieci atque consedavi, Cato oratt. 1. fr. 21.
sēdulum = se (sine) dolo malo (wie wohl mit Böckh geändert werden muß), Vet. plebisc. be Fest. 246 (b), 3.
2. cōnsedo , ōnis, m. (con u. sedeo), der Zusammensitzer mit jmd., Cass. Hemina bei Non. 62, 25.
sēdāmen , inis, n. (sedo), das Beruhigungsmittel, amoris, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1188 (1196).
Sedusiī , ōrum, m., germanische Völkerschaft zwischen Main und Neckar, Caes. b. G. 1, 51, 2.
sēdātor , ōris, m. (sedo), der Beruhiger, militaris insaniae, Arnob. 3, 26.
tussēdo , inis, f. (tussis), der Husten, Apul. met. 9, 13.
sēductus , a, um, PAdi. (v. seduco), I) beiseitegeführt, paulum seductior audi, tritt ein wenig ... ... fern, geschieden, consilia seducta a plurium conscientia, um die andere nicht wissen, Liv.: corpora habent proprium quiddam et a corporibus seductum, Sen. b) ...
per-sedeo , sēdī, sessum, ēre, irgendwo fort und fort-, ohne Unterlaß sitzen, sitzen bleiben, in equo dies noctesque, Liv.: in sacello quodam aliquamdiu, Val. Max.: in auctione per diem totum, Sen. rhet.: multis apud philosophum ...
sēductio , ōnis, f. (seduco), I) die Beiseiteführung, seductiones testium, Cic. Mur. 49. – II) übtr.: a) die Trennung, Lact. 2, 12, 9. – b) die Verführung, ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro