ēnōdātus , a, um, PAdi. (v. enodo), entwickelt, deutlich gemacht, praecepta enodata diligenter, Cic. de inv. ... ... sententias habentes, multo tamen enodatiores atque planiores, Augustin. epist. 174: Superl., enodatissimus sermo, Augustin. serm. 32, 18.
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... 6, 2. – δ) eine Vornahme anstellen, auctionem, Cic.: sermonem, Varr. LL.: sponsalia, ICt. – als gerichtl. t. t., ...
... domi, Plaut.: agitare hoc convivium vino et sermone suavi, Plaut.: agitare convivia et ampla et assidua, Suet.: antiquā ut ... ... Cic.: parare convivium, Verg.: praebere convivia sumptuosiora, Vopisc.: producere convivium vario sermone ad multam noctem, Cic.: protrahere saepe cum alqo convivia in primam lucem ...
continuus , a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, ... ... (Ggstz. oratio inter respondentem et interrogantem discissa) Sen. u. (Ggstz. sermo) Suet.: quae apud Sallustium rara fuerunt, apud hunc crebra sunt et paene ...
inter-cēdo , cessī, cessum, ere, dazwischengehen od. ... ... nox nulla intercessit, interfectus est C. Gracchus, Cic.: vix annus intercesserat ab hoc sermone, cum ille accusavit, Cic.: nullus dies temere intercessit, quo non ad eum ...
dēlicātus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... 26). – convivium, lecker, Cic.: ebenso cibus delicatior, Plin. – sermo, Cic.: versus, Cic. – cultus, Val. Max.: cultus delicatior, Suet ...
il-lūstris , e (in u. lustro), im Lichte ... ... occultus), res, Cic.: oratio, Cic.: rationes, Cic.: mei multi et illustres sermones habiti, meine vielsachen und unzweideutig getanen Äußerungen, Cic.: quae vero, cum ...
ex-stinguo (extinguo), stīnxī, stīnctum, ere, auslöschen, ... ... silentio, Liv. – medial, rumor exstinguitur, Cic.: rumores exstinguuntur, Caes.: sermo oblivione posteritatis exstinguitur, Cic. – b) als jurist. t. t., ...
hūmānitās , ātis, f. (humanus), I) die Menschennatur ... ... atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes.: quid esse potest magis proprium humanitatis, quam sermo facetus ac nulla in re rudis, Cic.: communium litterarum ac politioris humanitatis expers ...
facilitās , ātis, f. (facilis), I) passiv = die ... ... humanitas, f. et lenitudo animi, Cic.: f. in audiendo, Cic.: f. sermonis, Cic.: f. credentis, das leicht zu befriedigende Ohr des Gläubigen, ...
ēlegantia , ae, f. (elegans), die geschmackvolle-, feine ... ... Richtigkeit (Korrektheit), Socraticorum, Quint.: actoris, Quint.: verborum Latinorum, Cic.: mira sermonis, Quint.: horum commentariorum, Hirt. b. G.: el. loquendi, Cic.: ...
dē-torqueo , torsī, tortum, ēre, I) tr. hinwegdrehen ... ... efficere, Liv.: recte facta, Plin. ep.: verbum aliquod in peius, Sen.: sermonem in obscenum intellectum, in eine obszöne Bedeutung, Quint.: illud ad vestrum ...
cor-rōboro , āvī, ātum, āre (con u. roboro), ... ... a) übh.: absinthium corroborat stomachum, Plin.: cerebrum non corroboratur ante primum sermonis exordium, Plin.: priusquam (focaneus palmes) corroboretur, Col. – veteranum ac tironem ...
conclūsio , ōnis, f. (concludo), die Verschließung ... ... c., Cic.: c. sententiarum, Cic. – im Zshg. gew. absol., sermo brevis et unā conclusione finitus, Quint.: post inventa c. est, Cic.: ...
ācrimōnia , ae, f. (acer), I) die Schärfe, ... ... d) die Schärfe der Diskussion, die bewegtere Rede (Ggstz. sermo, ruhigere Darstellung), Cornif. rhet. 4, 52.
crēbrēsco (crēbēsco), bruī (buī), ere (creber), in kurzen ... ... .: crebrescens seditio, Tac.: fama Germanicae cladis crebrescens, Tac.: famā crebrescente, Augustin.: sermonem crebrescere vidit, Verg.: Ggstz., ita etenim iustitia rarescet, ita impietas et ...
com-meminī , isse, sich einer Person od. Sache ... ... eingedenk sein, erwähnen, m. Genet., Plato complurium Socratis sectatorum in sermonibus, quos scripsit, commeminit, Gell. 14, 3, 2.
cunctātio , ōnis, f. (cunctor), das Zögern ... ... ), superiorum dierum Sabini c., Caes.: insita ingenio meo c., Liv.: quanta in sermone c., Plin. ep.: callidā cunctatione, Suet. – studium semper adsit, cunctatio ...
ex-suscito , āvī, ātum, āre, I) emporheben, ... ... naturalem memoriam, Cornif. rhet.: quae cura etiam exsuscitat animos, Cic.: cum sermone animum eius retinet aut exsuscitat clamore, Cornif. rhet.: auditoris animus aut renovatur ...
convīctus , ūs, m. (convivo), das Zusammenleben, ... ... in aedificiis convictibusque et apparatibus luxuriae primus auctor fuit, Vell.: in convictibus et cotidiano sermone, Quint.: suavitas simplicitasque convictus, Plin. ep.: convictus sobrii, temulenti, Tac.: ...
Buchempfehlung
Hume hielt diesen Text für die einzig adäquate Darstellung seiner theoretischen Philosophie.
122 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro