1. dīstīnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... der Rede, mit Ordnung und klarer Gedankenfolge vorgetragen, deutlich und bestimmt, sermo d., Quint.: übtr., v. Redner, utroque distinctior Cicero, mehr ...
frequenter , Adv. (frequens), häufig, I) = zahlreich, in großer Zahl, in Menge, cum ad eum fr. ... ... et M. Cicero scripto ad Brutum libro frequentius testatur, Quint. – translatione frequentissime sermo omnis utitur, Cic.
dis-parilis , e, ungleich, unähnlich, verschiedenartig, pabulum, ... ... (apianae vites) fluxurae qualitate sunt dispariles, Col. 3, 2, 17: gentes sermonum institutorumque varietate dispariles, Amm. 22, 8, 31. – als gramm. ...
im-prōmptus , a, um (in u. promptus), ... ... er eine schwere Zunge habe, Liv. 7, 4, 5: so auch sermone impromptus Latio, Auson. edyll. 2, 9. p. 33, 9 Schenkl. ...
apostropha , ae, f. u. apostrophē ... ... § 523. Hier. in Ierem. 13 (rein lat. aversus a iudice sermo, Quint. 4, 2, 106; 9, 2, 38, sermo a persona iudicis aversus, Quint. 4, 1, 63, od. bl ...
inquinātus , a, um, PAdi. (inquino no. II), ... ... accusando quam in universo senatu vituperando fuit? Cic.: nihil illo homine inquinatius, Cic.: sermo inquinatissimus, sehr schmutzig, Cic.: ratio inquinatissima, Cic.: vita inquinata u ...
collocūtio , ōnis, f. (colloquor), die Besprechung ... ... hostium ducibus in collocutionem, Cornif. rhet. 1, 25. – Plur., nostri sermones collocutionesque, Cic. ep. 1, 9, 4: collocutiones familiarissimae cum alqo, ...
circum-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) etw. ... ... flammā circumfusus, Sen.: ut circumfusi bonis deteriores (pedes versuum) lateant, Quint.: sermo infinitis rebus personisque circumfusus, Val. Max. – ββ) feindl., v. ...
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... est conscientiae, Cic.: conscientiā fretus, Curt.: mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo, Cic.: u. (sprichw.) conscientia mille testes, Quint. 5, 11 ...
exspectātio (expectātio), ōnis, f. (exspecto no. II), das ... ... γ) m. de u. Abl.: quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli, Cic. – δ) m. in u. Akk.: illa ...
continuātio , ōnis, f. (continuo), I) aktiv = die ... ... naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic.: c. causarum, Cic.: contextus et c. sermonis, Quint.: brevium verborum ac nominum c., Quint.: interrumpi tenorem rerum, in ...
condīmentum , ī, n. (condio), I) ... ... Kraft hat, einen Genuß zu erhöhen, haud quaquam mediocre c. amicitiae suavitas sermonum atque morum, Cic.: c. quoddam simplex orationis, Quint.: facetiae omnium sermonum condimenta, Cic. – als auch von dem, was die Kraft hat, ...
... protinus reddunt, Cels.): verba, Ov.: sermo, Quint.: reliquum corpus imperfectum ac rude relinquere, Cic.: u. so ... ... (Ggstz. sapiens), ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet, non ad sapientem, Sen. de tranqu. anim. 11, 1 ...
in-crēbrēsco , crēbruī, in Hdschrn. u. Ausgg. auch ... ... Caes., aura, Hor.: numerus, Cic.: fama belli, Liv.: consuetudo, Cic.: sermo nonnullorum, Cic.: annonae caritate increbrescente, Val. Max.: incr. spiritu, schneller ...
cōnstrictio , ōnis, f. (constringo), das Zusammenschnüren, Zusammenziehen ... ... 25. – c) die Zusammenfassung in Rede u. Schrift, sermonis, Augustin. in Cresc. Donat. 1. § 20 extr.
cothurnātus , a, um (cothurnus), mit Kothurnen versehen, auf ... ... tragisch, erhaben, hochtrabend, versus, Suet. fr.: Maronis opus, Mart.: sermo, Macr.: deae, Ov.: Lycophron, Ov.: scelera, Lact.
circum-specto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. circumspicio ... ... Liv.: ora principum aliorum alios intuentium, Liv.: patriciorum vultus, Liv.: voltus ac sermones omnium, Tac.: tectum et parietes, argwöhnische Blicke werfen nach usw., Tac ...
com-mone-facio , fēcī, factum, ere, mit dem Passiv ... ... 5, 112: itineris tempestivae viae commonefactus, Apul. met. 8, 21: quo sermone eius commonefactus, ibid. 9, 40: nocturni commonefactus oraculi, ibid. 11, ...
dissimulātio (dissimil.), ōnis, f. (dissimulo), I) das ... ... Cic. u.a.: per dissimulationem (Ggstz. apertā professione), Iustin.: sermo, qualem ira et dissimulatio (verhaltener Groll) gignit, Tac. – insbes ...
cōnsōlātōrius , a, um (consolator), tröstend, Trost-, litterae ... ... Oth. 10, 2: libri, Augustin. de gest. Pelag. § 19 in.: sermo, Augustin. serm. 157, 1 in.: verba, Vulg. Zach. 1, ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro