sīcin , sīcine, s. sīccine.
Sicyōn , ōnis, m. u. f. ... ... ;νιος), sikyonisch, aus od. zu Sikyon, Aratus, Cic.: ... ... 3, 69. – spät. Nbf. Sicyona, wov. Akk. Sicyonam, Oros. 3, 23, 15.
sicium , s. īsicium.
... , Val. Max. 8, 14. ext. 5. – / Neben disicio findet sich in den besten Handschriften oft dissicio (s. Lachm. Lucr. 2, 951. Bünem. Lact ... ... . 424, gelten läßt, das ich aber ebenfalls zu disicio gezogen habe (s. oben no. ...
īsicium , iī, n. (urspr. insicium, v. insico ... ... , 21. – B) īsiciātus od. vulg. Nbf. ēsiciātus , a, um, ... ... lepus, Apic. 8, 402 (Schuch esiciatus). – Subst., ēsiciāta, ae, f. (sc. caro) ...
Sicilia , ae, f. (Σικελία), Sizilien ... ... Verg.: puella, Ov.: subst. = eine Sizilierin, Ov. – B) Siciliēnsis , e, siziliensisch, aus Sizilien, fretum, bei Sizilien, ...
sīccine od. sīcine od. sīcin , Adv. (sic-ce), demonstrative Fragepartikel = also? siccine mihi obsequens es? Plaut.: siccine agis? Ter.: siccine me... deserto liquisti in litore? Catull.: sicine iaces? Prop.: sicin mihi interloquere? Ter.
sīcilis , is, f. (sica), die Sichel, Plin. 6, 38: als Waffe, Enn. ann. 507. Gell. 10, 25, 2.
sȳcītēs , ae, m. (συκίτης), Feigenwein, Plin. 14, 102.
sȳcītis , idis, f. (συκιτις), ein feigenfarbiger Edelstein, Plin. 37, 191.
sīcilio , īre (sicilis), mit der Sichel nachmähen, prata, Varro u.a.
īnsicia , s. īsicium.
siccitās , ātis, f. (siccus), I) die ... ... trockene Witterung, Dürre, Cic. u. Liv.: Plur. siccitates, Caes. u.a.: post longas siccitates, Colum.: siccitatum vapor, Plin. 17 222. – II) übtr., a) ...
siccidus , a, um (siccus), trocken, seu calidior a natura factus est aut siccidior, aut frigidior aut certe umidior, Oribas. fr. 17, 11 extr.
Sicinius , iī, m., Cn., Volkstribun im J. 76 v. Chr. Cic. Brut. 216.
sīcinium , iī, m., s. sincinium.
ēnsicium , s. īsicium.
īnsicium , s. īsicium.
dissicio , ere, s. dis-icio.
sicilizo , s. cicelisso.