assimulātio (adsimulātio), auch assimilātio (adsimilātio), ōnis, f. (assimulo, assimilo), die Ähnlichmachung; dah. I) im allg.: a) die ähnliche Bildung, mulierum paucis prodigiosa assimilatio, Plin. 11, 262 ...
īnsimulātio , ōnis, f. (insimulo), die Beschuldigung, Anklage gegen jmd., criminis, Cic. Verr. 5, 23: probrorum, Cic. Font. 39.
simulātōriē , Adv. (simulatorius), täuschend (Ggstz. veraciter), Augustin. de pecc. orig. u.a. Eccl.
īnsimulātor , ōris, m. (insimulo), der Beschuldiger, Ankläger, Apul. apol. 30. Pacat. pan. 43, 4.
assimulātor (adsimulātor), ōris, m. (assimulo), der Heuchler, Donat. Ter. Andr. 175.
simulātilis , e (simulo), nachgeahmt, Ven. Fort. de vit. S. Mart. 2, 276.
dissimulātio (dissimil.), ōnis, f. (dissimulo), I) das Unähnlichmachen, ... ... der angenommene Schein, Cic. u.a.: per dissimulationem (Ggstz. apertā professione), Iustin.: sermo, qualem ira et dissimulatio (verhaltener Groll) gignit, Tac. – insbes. ...
dissimulātor , ōris, m. (dissimulo), der Verhehler, Verleugner, opis propriae, Hor.: artis, Quint.: alienae etiam culpae, Tac. – cuius rei lubet simulator ac dissimulator, zu Heuchelei und Verstellung jeglicher Art geschickt, in Heuchelei u ...
simulātōrius , a, um (simulo), zur Täuschung geeignet, täuschend, scheinbar, disputationes, Ambros. hexaëm ... ... excusatio, Cassian. coll. 17, 25. p. 1080 M.: sic omnia illa simulatoria gerebantur, tamquam etc., Augustin. epist. 82, 11 extr.
simulāmentum , ī, n. (simulo), das Vorgeben, die Vorspiegelung, die Täuschung, laetitiae simulamento, Itin. Alex. 27 (65): Plur. = Vorspiegelungen, Täuschungsmittel, Gell ...
assimulanter (adsimulanter), Adv. (assimulans v. assimulo), auf ähnliche Art, Nigid. fr. bei Non. 40, 25.
dissimulanter , Adv. (dissimulo), unvermerkt, insgeheim, alqm diss. (ohne daß er es merkt) asservare, Liv.: verba non aperte, sed diss. conclusa, Cic.: alii (ante finem recedunt) diss. et furtim, alii simpliciter et libere, Plin ...
dissimulantia , ae, f. (dissimulo), die Verstellung, Ironie, Cic. de or. 2, 270.
assimulātīcius (adsimulātīcius), a, um (assimulo), nachgebildet, nicht wirklich, Titular-, insignia, Cod. Theod. 6, 22, 8.
dissimulāmentum , ī, n. (dissimulo), die Verstellung, Apul. apol. 87; flor. 3. p. 4, 2 Kr.
indissimulanter , Adv. (in u. dissimulo), unverhohlen, Augustin. c. Faust. 16, 1 extr. u.a. Eccl.
in-dissimulābilis , e (in u. dissimulo), unverhohlen, Gell. 10, 22, 24. Iulian. b. Augustin. op. imperf. c. Iul. 1, 1 u. 1, 98.
dissimulābiliter , Adv. (*dissimulabilis v. dissimulo), unvermerkt, insgeheim, Plaut. mil. 260.
statua , ae, f. (statuo), I) ... ... das Standbild die Bildsäule (eines Menschen, während simulacrum bes. = ἄγαλμα, Bilds. einer Gottheit), statuae et simulacra, Lact.: simulacra deorum, statuae veterum hominum, Cic.: statua aurata, Liv.: statua Arvernorum ...
trānsenna , ae, f., I) das ... ... 1) eig.: ab transenna turdus lumbricum petit, Plaut.: transennā demissum Victoriae simulacrum, Sall. fr.: tamquam e transenna simul emissi, Amm. – 2) bildl., das Netz, der Fallstrick, ...
Buchempfehlung
Die Fortsetzung der Spottschrift »L'Honnête Femme Oder die Ehrliche Frau zu Plissline« widmet sich in neuen Episoden dem kleinbürgerlichen Leben der Wirtin vom »Göldenen Maulaffen«.
46 Seiten, 4.80 Euro