1. malus , a, um (vgl. gotisch) smals, ... ... , Cic.: m. conscientia, Quint. – v. leb. Wesen, m. philosophus, Cic.: m. servus, Quint.: m. princeps, Tac.: m. puella, ...
utrum , Adv. (uter), auch verstärkt durch ne u. ... ... , annon? Cic. – γ) m. necne: curiosissime attenti, utrum necne philosophus morte turbaretur, Augustin. de civ. dei 9, 4, 2. p. ...
ē-vādo , vāsī, vāsum, ere, herausgehen, I) ... ... quantum domo inferior, tantum gloriā superior evasit? Val. Max.: ex infami ganeone maximus philosophus evasit, Val. Max.: minutatim ex communibus proprii, ex fucosis firmi suffragatores evadunt ...
Plato (nachaugust. Platōn), ōnis, m. (Πλά ... ... ;κός), platonisch, ideae, Sen.: subtilitas, Plin. ep.: philosophus, ein Platoniker, Gell.: homo, übtr. = tiefer Denker, Cic ...
mollis , e (aus * molduis, zu altindisch m ... ... mens eorum (Gallorum) est, Caes. – solutus et mollis in gestu, Cic.: philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus, tam omnia ad voluptatem corporis referens, ...
prō-cēdo , cessī, cessum, ere, vorwärts-, fortgehen, - ... ... Lebl., posteaquam philosophia processit (aufgetreten, ins Leben getreten ist), nemo aliter philosophus sensit, in quo modo esset auctoritas, Cic. de div. 1, 86: ...
castrum , ī, n. (Etymol. unsicher, s. Walde 2 ... ... so Castrorum Mater, Titel der Faustina, die ihren Gemahl M. Antoninus Philosophus ins Feld begleitete, und späterhin mehrerer Kaiserinnen, Capitol. – 2) ...
Eretria , ae, f. (Ερετρία ... ... um (Ερετρικός), eretrisch, philosophus, Cic. – Plur. subst., Eretricī , ōrum, m. (sc ...
dē-linquo , līquī, lictum, ere, I) v. tr. ... ... re eum deliquisse, Cic.: (miles) in bello propter hostium metum deliquerat, Cic.: philosophus in vitae ratione peccans hoc turpior est, quod in officio, cuius magister esse ...
mōnstrum , ī, n. (eig. monestrum v. moneo ... ... , Plin.: adversum iracundiam et invidiam atque avaritiam ceteraque humani animi monstra et flagitia philosophus iste (Crates) Hercules fuit, Apul. flor. 22. – / Synk. ...
zugleich , simul. uno tempore eodem tempore, verb. eodem ... ... (z.B. suavissimus et idem facillimus cibus: u. musicus et idem philosophus: u. musici, qui erant quondam iidem poëtae). – Um verschiedene, ...
wie auch , a) und auch: quoque (kopulativ). – ... ... (wenn eine neue Eigenschaft desselben Subjekts angegeben wird. z.B. musicus idemque phil osophus). – b) als komparative Partikel: pariter atque (ac) – c ...
languidus , a, um (langueo), vor Erschlaffung matt, ... ... est, verum etiam operosa et semper agens aliquid et moliens, Cic.: quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus probare posset? Cic.: nos etiam languidiores ...
Antōnīnus , ī, m., eig. Adoptionsform des Gentilnamens (als zweites ... ... Eutr. 8, 8. – M. Aurelius Verus Antoninus (bei Neuern gen. Philosophus), Adoptivsohn, Schwiegersohn u. Nachfolger des Ant. Pius, reg. v. 161 ...
vollkommen , plenus (im allg., dem weder an Inhalt noch ... ... exp letus et perfectus (von höchster Vollendung, vollendet, z.B. absol. philosophus od. Stoicus: u. perf. orator: u. expl. ...
philologus , a, um (φιλόλογος), die Wissenschaften liebend, wissenschaftlich, gelehrt, I) adi.: res, ... ... . ep. 108, 30, wo der philologus vom grammaticus u. philosophus unterschieden wird.
imperiōsus , a, um (imperium), I) herrschend, gebietend, ... ... . – II) im üblen Sinne, gebieterisch, herrisch, tyrannisch, philosophus, Cic.: familia imperiosissima, Liv.: übtr., imperiosius aequor, Hor.: carmina, ...