prōvīsor , ōris, m. (provideo), I) der Vorausseher ... ... Versorger mit etw., a) übh., der Beschaffer, deliciarum suarum, Augustin. de civ. dei 2, 20. p. 78, 14 D. ...
parricīda (pāricīda), ae, c., archaist. auch parricidas, XII ... ... Cäsars, Cic. Phil. 2, 31; ep. 12, 3, 1: Brutus suarum prius virtutum quam patriae parentis parricida, vorher ein Mörder an seinen Tugenden usw ...
congeriēs , ēī, f. (1. congero), eine Menge auf ... ... 1, 33. – c) der aufgehäufte, reiche Vorrat, rerum suarum, Enn. ann. 241. – II) übtr., eine Redefigur, die ...
mercātūra , ae, f. (mercor), der Kaufhandel, ... ... maximam arbitrantur, Caes.: übtr., non erit ista amicitia, sed mercatura quaedam utilitatum suarum, eine Art Handel um seines Vorteils willen, Cic.: ad eos tamquam ...
prōfluēns , fluentis, PAdi. (v. profluo), hervorfließend, ... ... u.a. – II) übtr.: a) im allg.: manuum suarum profluentissima largitas, Ps. Arnob. in psalm. 104. – b) vom ...
pretiōsus , a, um (pretium), kostbar, I) ... ... sunt ullo pretiosa metallo, Ov. – neutr. pl. subst., pretiosissima rerum suarum, Liv. – II) übtr.: A) kostspielig, teuer, viel ...
necessitās , ātis, f. (necesse), die Unvermeidlichkeit, Notwendigkeit ... ... necessitates, Bedrängnisse, a) persönliche, das Interesse, non suarum necessitatum causā, nicht im eigenen Interesse, Caes. b. G. 7, ...
... mit obj. Genet.: virium nostrarum et suarum, Liv.: infirmitatis suae, Quint.: contracti culpā periculi, Liv. ... ... . peccatorum, Cic.: delictorum, Cic.: recentis maleficii, Cic.: scelerum et fraudum suarum, Cic.: violatae per sociorum iniurias Romanae amicitiae, Vell. – u. ...
cōnstitūtio , ōnis, f. (constituo), die Hinstellung, ... ... Cic.: quaerebamus ›An esset omnibus animalibus constitutionis suae sensus?‹ Sen.: constitutionem rerum suarum facere, seine Angelegenheiten ordnen, ICt.: de tota constitutione (Lage) ...
gubernāculum (poet. synkop. gubernāclum), ī, n. (guberno), ... ... bedingen die Richtschnur des Lebens, Plin. 11, 219: transferre ad alqm fortunarum suarum gubernacula, Nazar. pan. 27, 2. – β) (selten) im ...
comprōmissum , ī, n. (compromitto), das gegenseitige Versprechen streitender Parteien, sich der Entscheidung eines selbstgewählten Schiedsrichters zu unterwerfen u. dessen Spruch anzuerkennen ... ... compromisso et iureiurando impediri, Cic.: de hac pecunia, de his HS ICCC, de suarum tabularum fide compromissum facere, Cic.