nūtātio , ōnis, f. (nuto), das Schwanken, ... ... partem nutatio, Quint. 11, 3, 129: quid stultius quam timere nutationem aut subitos montium lapsus, Sen. nat. qu. 6, 2, 6. – bildl ...
prae-scīsco , scīvī, ere, vorher erforschen, vorher zu erfahren ... ... m. Acc., animos vulgi longe, Verg.: exploratam fugam, Colum.: adversos subitosque motus, Amm.: quaedam imprecationibus praescisse nefariis, Amm. – m. folg. ...
īn-struo , strūxī, strūctum, ere, I) hinein-, einfügen ... ... . schlagfertig, Liv.: instr. exercitum in aciem, Cic.: statio composita instructaque in subitos tumultus, für jeden unerwarteten Zufall schlagfertig aufgestellt, Liv. – b) ...
nescius , a, um (ne u. scio), I) ... ... einem unechten Verse). – m. folg. indir. Fragesatz, nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores, Ov.: arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, ...
aerārius , a, um (aes), I) zum Erz (Kupfer ... ... sanctiore quodam aerario (in einem geheimen od. Not-Schatz) reconditae, unde ad subitos quoque casus, cum res exiget, proferantur, Quint. 10, 3, 3. ...