assūmptor (adsūmptor), ōris, m. (assumo), a) der Annehmer, disciplinae et virtutis, Hier. interpr. Didym. de spir. sanct. 5. – b) der Sich-Anmaßer, gloriae, Ambros. epist. 19, 23: laudis ...
īnsūmptio , ōnis, f. (insumo), I) der Aufwand, Cod. Theod. 6, 24, 3. – II) die Erschöpfung, corporis, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 38, 220.
cnephōsum antiqui dicebant tenebricosum; Graeci enim κνέφας appellabant obscurum, Paul. ex Fest. p. 51.
assūmptus (adsūmptus), ūs, m. (assumo), die Annahme, Plur. bei Boëth. in Porphyr. 1 extr.
ex-sūmptuo , āre (ex u. sumptus), arm werden, verarmen, Gloss. IV, 435, 10 u. ö.
ingressum , ī, n. (ingredior), der Eingang, Plur. bei Gromat. vet. 303, 2 sq.
dēdeorsum , Adv., von unten her, Eccl.
asumbolus , s. asymbolus.
ex-adversum (exadvorsum) u. ex-adversus , I) Adv., gegenüber, absol., video exadversum Pistoclerum, Plaut.: apud ipsum lacum est pistrilla et exadversum fabrica, Ter.: sese quisque exadversum quam proxime collocat, Apul.: Samos ...
cōnsūmptio , ōnis, f. (consumo), I) das Anwenden auf ... ... Aufzehrung, Vernichtung, se ipse consumptione et senio alebat sui, Cic. Tim. 18: non ad consumptionem eorum emittis manum tuam, Vulg. Iob 30, 24: ...
... rechter Hand (hin), rechts ab, rechts (Ggstz. sinistrorsum, laevorsum), Form -um, Acc. tr. u. Hor ... ... Frontin. aqu. – zsgz. aus dextrōversum od. - vorsum , Adv., Plaut. Curc. 70 ...
cōnsūmptor , ōris, m. (consumo), der Verzehrer, (ignis) confector et c. omnium, ... ... c. apothecarum, Vergeuder, Augustin. ep. 185, 15: absol., consumptores veterani, Verschwender ihres Vermögens, Sen. exc. contr. 3, 1 ...
cōnsummāte , Adv. (consummatus), vollendet (Ggstz. inchoate), Porph. Hor. sat. 1, 10, 46 u. Eccl.
īnsūmentum , ī, n. (insuo) = επίβλημα, der aufgesetzte Flicken, der Flicklappen, Itala (Verc.) Marc. 2, 21 u. Luc. 5, 36.
assūmentum (adsūmentum), ī, n. (assuo), der aufgesetzte Flicken, der Flicklappen, Itala Matth. 9, 16. Vulg. Marc. 2, 21. Vgl. Löwe Prodr. p. 150.
assūmptrīx (adsūmptrīx), trīcis, f. (Femin. zu assumptor), die Annehmerin, natura ass., Ps. Augustin. serm. 246, 1.
aliō-versum (-vorsum) u. aliō-versus (-vorsus), s. aliōrsum no. I u. no. II, 2.
cōnsummātio , ōnis, f. (consummo), I) das Auf-Eine-Summe-Bringen, das Summieren, die Zusammenrechnung, c ... ... der Quantität, die Steigerung bis auf die höchste Quantität, consummatio omnium (ciborum) nocet, ...
cōnsummātus , a, um, PAdi. m. Superl. (consummo), auf den Höhepunkt gebracht = zur höchsten Vollendung ... ... . Pers.: c. orator, Quint.: patroni, Quint.: Cato, Mart.: consummatissimus iuvenis, Plin. ep. 2, 7, ...
assūmptīvus (adsūmptīvus), a, um (assumo), als rhet. t. t. = von der ... ... zur Rechtfertigung zu Hilfe genommen werden müssen, an sich unvollständig, assumtiv (Ggstz. absolutus), pars, Cic.: causa, Quint.: qualitas, ...
Buchempfehlung
Nach 25-jähriger Verbannung hofft der gealterte Casanova, in seine Heimatstadt Venedig zurückkehren zu dürfen. Während er auf Nachricht wartet lebt er im Hause eines alten Freundes, der drei Töchter hat... Aber ganz so einfach ist es dann doch nicht.
82 Seiten, 3.80 Euro