cōnsector , ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), ... ... pecora, Liv.: Partiz. Präs. subst., lupus magno consectantium (Verfolger) tumultu evasit, Liv. – b) übtr.: alqm per hanc speciem simultatis, ...
calefacio u. synk. calfacio (mit Umlaut calficio ... ... (poet.) in Feuer setzen, aufregen, leidenschaftlich stimmen, calefacta corda tumultu, Verg. Aen. 12, 269: vino calefacta Venus, Claud. de bell. ...
1. suspectus , a, um, PAdi. (v. 1. ... ... – m. in u. Akk., Etruria omnis cum Lepido suspecta in tumultum erat, Sall. hist. fr. 1, 45 (48): ne suspectus haberetur ...
... securis ictu consternatus, Suet.: cerva festinatione ac tumultu consternata, Gell.: u. bl. equi consternati, Liv. u. ... ... Besinnung rauben = leidenschaftlich aufregen, aufbringen, erbittern, empören, tumultu etiam sanos consternante decernitur, ut etc., Liv. – oft im Passiv ...
re-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, ruhen, ausruhen, rasten ... ... ausruhen, sich erholen, requiescat humus, Tibull.: vixdum requiesse aures a strepitu et tumultu hostili, Liv.: requiescit vitis in ulmo (= stützt sich auf ...
in-decōrus , a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz ... ... . 9, 10, 1. – m. Dat. (für), impudens, tumultuosa, iracunda actio omnibus indecora, steht niemand wohl an, Quint. 11, ...
incendium , iī, n. (incendo), der Brand, ... ... Glut des Krieges, Aufruhrs usw., belli civilis, Cic.: militaris tumultus, Vell.: civitatis, Cic.: urbis, Caes.: huic tanto incendio succurrere, Cic.: ...
Bacchānal (archaist. Bacānal), ālis, n. (Bacchus), I) ... ... Bacchusfest, die Bacchusfeier, alle drei Jahre zur Nachtzeit höchst tumultuarisch u. ausschweifend begangen, dah. in Rom im J. 186 v. Chr. ...
belligero , āv ī, ātum, āre (bellum u. ... ... .: bell. adversus accolas, Tac.: contra Titanas, Commodian. – impers., cum Gallis tumultuatum verius, quam belligeratum, Liv.; vgl. quoniam nobis non solum cum his ...
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... est, Hirt. b. G.: ut fert Gallica c., Caes.: maiore strepitu et tumultu, quam populi Romani fert c., castra moveri iubet, Caes. – sin consuetudinem ...
con-ticēsco ( con-ticīsco ), ticuī, ere (Inch. von ... ... conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – ...
subsicīvus , a, um (sub u. seco; die Schreibart ... ... ist nicht Nebensache, sie ist Hauptsache, Sen.: quas (voces Latinas) subsicivo aut tumultuario studio colo, mit denen ich mich nur nebenbei (zeitweise) u. oberflächlich ...
querimōnia , ae, f. (queror), die Klage, ... ... novum querimoniae genus, Cic.: populi Rom. cotidiana querimonia, Cic.: qu. Gallici tumultus acceptaeque cladis, Kl. über usw., Liv.: humanae querimoniae, Plaut.: Romae ...
sēditiōsus , a, um (seditio), I) Aufruhr erregend, aufrührerisch ... ... 5. – II) den Staatsunruhen ausgesetzt, unruhig, seditiosa ac tumultuosa vita, Cic. de div. 1, 4.
expergēfacio , fēcī, factum, ere, Passiv expergēfīo , factus ... ... cura illa expergefactum caput erigere infit, ihr erwachendes Haupt, Lucr.: hic Italiam tumultus expergefecit terrore subito, weckte aus seiner Ruhe auf, Cornif. rhet. – ...
Canninefatēs , ium, m., ein den Batavern verwandter Volksstamm, der zu Tacitus' Zeiten die batavische Insel bewohnte, Vell. 2, 105, 1 (wo die ... ... Canninefas, Tac. ann. 11, 18. – Adi. kanninefatisch, ala, tumultus, Tac.