lavāsco , ere, Inchoat. v. lavo, Aldh. de re gramm. in Class. auct. 5, 560.
Vasconēs , um, m., ein Volk ... ... – Dav.: A) Vasconia , ae, f., das Land der Vaskonen, Vaskonien, Paul. Nol. carm. 10, 202. – B) Vasconicus , a, um, vaskonisch, Paul. Nol. carm. ...
vāsculum , ī, n. (Demin. v. vas), I) das kleine Gefäß, Geschirr, a) übh ... ... , Quint. u.a.: stagneum (= stanneum), Apul.: vinarium, Plin.: vascula operis antiqui, Suet. – b) ...
vāsārium , iī, n. (2. vas), I) das Gerät-, Möbelgeld, das dem Statthalter bei seinem Abgange in die Provinz zu seiner Reise und häuslichen Einrichtung vom Staate gegeben wurde, Cic. Pis. 86. – II) das Geschenk ...
pervāsio , ōnis, f. (pervado), das Eindringen in fremdes Eigentum, Cassian. coll. 5, 24. Salv. de gub. dei 5, 8, 43 u. 10, 54. Cod. Theod. 2, 4, 6: Plur., ...
vāsārius , a, um (2. vas), zu den Gefäßen gehörig, Gefäß-, mensa, Varro LL. 5, 125. – subst. vāsārius, iī, der Gefäßschmied, Gloss. III, 309, 39. ...
pervāsor , ōris, m. (pervado), der in fremdes Eigentum Eindringende, Cassiod. var. 4, 20, 2. Cod. Theod. 2, 4, 5. Salv. de gub. dei 5, 8, 43: perv. alienarum aedium, Alc. Avit. ...
per-vāsto , āvī, ātum, āre, völlig verwüsten, fines, agros, Liv.: omnia ferro flammāque, Liv.: Italia pervastata, Tac.
vāscellum , ī, n. (Demin. v. 2. ... ... p. 647, 27: si qua vascella pedibus meis confregi, Testam. porcell. p. 231, 5 Buech ... ... vascellum‹; u. Not. Tir. 92, 75–77 ›vas, vasculum, vascellum‹.
Lavastrom , *saxa liquefacta torrentis instar devoluta( n. pl. ).
calvaster , trī, m. = apiciosus, mit kahlem Vorderkopfe, Gloss. Vgl. Löwe Prodr. p. 424.
fulvaster , tra, trum (fulvus), rotgelb, radix, Ps. Apul. herb. 110.
Artavasdēs , is, Akk. ēn, m., König von Großarmenien, Sohn des Tigranes I., Zeitgenosse der Kleopatra, bald Freund der Parther, bald der Römer, Cic. ad Att. 5, 20, 2. Vell. 2, 82, 3. Tac. ann ...
dēvāstātor , ōris, m. (devasto), der Verwüster, Cassiod. hist. eccl. 6, 45.
dēvāstātio , ōnis, f. (devasto), die Zerstörung, Vernichtung, Eccl.
vāsclārius , s. vāsculārius.
vāsculārius , iī, m. (vasculum), der Verfertiger kleiner Gefäße (Becher usw ... ... Gefäßschmied, caelatores ac vascularii, Cic. Verr. 4, 54: vascularius aut faber argentarius, Iavolen. dig. 34, 2, 39 pr.: argentarius ... ... inscr. Lat. 2, 3749: synkop. vasclārius, Corp. inscr. Lat. 2, 3749.
recalvaster , trī, m. (recalvus), nach hinten kahl, mit hoher, kahler Stirn, Vulg. Lev. 13, 41 (bei Sen. ep. 66, 25 unecht).
rāvastellus , s. grāvastellus.
grāvastellus , ī, m. (Demin. v. *gravaster, vom griech. γραῦς; anders Paul. ex Fest. 96, 13 ... ... . Studemund im Hermes 1, 284 f. Walde (S. 353) plädiert für rāvastellus od. rāvistellus.
Buchempfehlung
Der junge Königssohn Philotas gerät während seines ersten militärischen Einsatzes in Gefangenschaft und befürchtet, dass er als Geisel seinen Vater erpressbar machen wird und der Krieg damit verloren wäre. Als er erfährt, dass umgekehrt auch Polytimet, der Sohn des feindlichen Königs Aridäus, gefangen genommen wurde, nimmt Philotas sich das Leben, um einen Austausch zu verhindern und seinem Vater den Kriegsgewinn zu ermöglichen. Lessing veröffentlichte das Trauerspiel um den unreifen Helden 1759 anonym.
32 Seiten, 3.80 Euro