tābēsco , tābuī, ere (Inchoat. zu tabeo), allmählich ... ... – II) v. Menschen u. deren Gemüt, sich auszehren, sich verzehren, verschmachten, verkommen, sich abhärmen, a) übh., mit Abl., ...
rapidus , a, um (rapio), reißend, I) ... ... – b) v. Lebl., von der Sonne, vom Feuer usw., verzehrend, versengend, sol, Verg. u. Ov.: sol rapidus et flagrans ...
prōd-igo , ēgī, ere (pro u. ago), I) ... ... atque compendio gloriarum, Gell. 2, 27, 5. – b) verbrauchen, verzehren, Plebiscit. b. Modestin. dig. 1, 18, 18. – ...
con-vello , vellī u. (selten) vulsī, vulsum, ere ... ... (Ggstz. manu carpere), Verg.: dapes avido dente, zerzausen (poet. = verzehren), Ov. – m. Ang. von wo? Herculem ex ...
ex-haurio , hausī, haustum, īre, I) heraus-, ausschöpfen ... ... ) alcis, Cic.: facultates patriae, Cic. – 2) erschöpfen, ermüden, verzehren, zunichte machen, schwächen, vires, Plin. ep.: apud Cannas culpā suā ...
ex-inānio , īvī, ītum, īre, ausleeren, ausladen, ... ... Curt.: u. so exinanitur ubertas, wird erschöpft, Plin.: lienem, verzehren, Plin. – 2) insbes. (v. ausleerenden Mitteln) = ...
putrēsco , putruī, ere (putreo), I) in Verwesung-, in ... ... Pelagon. veterin.: im Bilde, cor nostrum ibi ponamus, ubi putrescere (sich verzehren) non potest saecularibus curis, Augustin. serm. 19, 6. – II) ...