1. vīlico , āre (vilicus), I) intr. den Meier (Verwalter, Bewirtschafter) machen, ut quasi dispensare rem publicam et in ea quodam modo vilicare possit, Cic.: senatu illis (für sie) vilicante, Plin. – II) tr. bemeiern ...
2. vīlico , ōnis, m., s. vīlicus /.
vīlicor , ārī (vilicus), I) ein Landgut bewirtschaften, Afran. com. 327. Pompon. com. 46: longe ab urbe, ibid. 45. – II) auf dem Lande sich aufhalten, -leben, Turpil. com. 82 u. 170. ...
servilicola , s. servulicola.
vīllica , vīllicātio , vīllico(or) , vīllicus , s. vīlica, vīlicātio, 1. vīlico, vīlicus.
trādo (transdo), didī, ditum, ere, übergeben, I ... ... an jmd. abgeben, mihi trade istuc, Plaut.: tr. rastros villico in manum, Plaut.: alci poculum, Cic.: alci anulum, Curt.: alci epistulam ...
vīlicātio , ōnis, f. (vilico), die Verwaltung-, Bewirtschaftung eines Landhauses, Colum. 11, 1, 13 u. 27. Petron. 69, 3: proici de vilicatione sua, aus seiner Wirtschaft, Hieron. epist. 121. c. 6. p ...
vīlicus , a, um (villa), zum Landgute-, zum Landhause ... ... 779 sq. Brambach Hülfsb. S. 66 (a). – Nbf. vīlico , ōnis (Krüger noch villico), Apul. apol. 87.
īrātus , a, um (ira), erzürnt, zornig ( ... ... consules ob ea irati senatui, Liv.: quam iratus (homo) de iudicio et de vilico! Cic. – übtr., mare, stürmisch, Hor.: u. so ...
ef-fodio (ecfodio = ex-fodio), fōdī, fossum, ere, ... ... u.a.: lumen, Verg.: radiis solis aciem luminis, Laber fr.: vesicam villico, Plaut.: subiectis viscera telis, Ov. – 2) prägn., aufgraben ...