vīmen , inis, n. (vieo; vgl ... ... u.a.: volucres viscatis illigatae viminibus, Leimruten, Petron.: corpus navium viminibus contextum, Caes.: scuta ex cortice facta aut viminibus intextis (Flechtwerk), Caes.: e viminibus pecudumque tegumentis inconditos sibi clipeos ...
vīmineus , a, um (vimen), aus Flechtwerk-, -Reisern bestehend, tegumenta, Caes.: crates, Art Egge, Verg., Faschinen, Amm.: canistrum, Hieron.: plutei, Amm.: salix, Korbweide, Plin. – / Plaut. Epid. 28 G. ...
vīmentum , ī, n. (vieo), Flechtwerk, Reisig, crates et vimenta, Tac. ann. 12, 16.
Vīminius , s. vīminālis.
vīminālis , e (vimen), zum Flechtwerke-, zum Reise gehörig, Reis-, ... ... wonach auch der dort verehrte Jupiter Viminius hieß, Varro LL. 5, 51. Plin. 17, ... ... Stadt Rom 1, 3. S. 372 f. – u. Viminalis porta, das in der Mitte des Walles von Rom am ...
pavīmento , āre (pavimentum), I) einen Ort feststampfen, täfeln, Plin. 27, 15. – II) übtr., fester machen, befestigen, peccata, Augustin. serm. 332, 4: malam conscientiam pugnis (mit Schlägen an die Brust ...
vīminētum , ī, n. (vimen), das Weidengebüsch, Varro LL. 5, 51.
pavīmentum , ī, n. (pavio), der aus Steinchen, Erde od. Kalk ... ... Plur. b. Auct. b. Alex., Plin. u.a. – / pavĭmentum gemessen Epithal. Laurent. et Mar. 96 (Poët. Lat. min. ...
revīmentum , ī, n. (*re-vieo) – παραστροφή (Gloss. II, 174, 34), der Umschlag, Saum am Kleide, Fronto laud. fumi p. 211, 21 N.
vīminārius , iī, m. (vimen), der Händler mit Weidenflechtwerk, Corp. inscr. Lat. 12, 4522.
fovimentum , s. fōmentum.
pavīmentātus , a, um (pavimentum), mit Estrich versehen, porticus, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 1. § 1; de domo 116. Vitr. 6, 5, 3.
pavīmentārius , iī, m. (pavimentum), der Estrichverfertiger, Corp. inscr. Lat. 6, 243 u. 10, 6638.
vieo , ētum, ēre (altind. vyáyuti, ... ... binden, flechten, corollam, Enn. fr. var. 45: quod ex viminibus vietur, Varro LL. 5, 140: vimina, unde viendo quid facias, ut sirpeas etc., Varro r.r. 1, ...
solidē , Adv. (solidus), I) dicht, fest, cista viminea, quae neque spisse, solide tamen et crassis viminibus contexta sit, Colum. 12, 56, 2: nemo nostrûm s. natus est ...
... übh.: cum vi vis illata defenditur, Cic.: vim facere, Caes.: vim facere in alqm, Ter., alci, Cic.: ... ... gewaltsam durchbrechen durch usw., Liv.: vim adhibere, Cic.: alci vim afferre, Cic.: alci vim inferre, Liv. epit. u. ...
1. boo , āvī, āre (βοάω, s ... ... brüllen, laut schreien, a) v. Menschen, absol., boando purgant ravim, Apul. flor. 17. p. 26, 17 Kr.: mit folg. ...
in-hio , āvī, ātum, āre, hingähnen, I) ... ... inhiat Cocytia nubes (Sturmwolke), Val. Flacc. 4, 495: rabidam canum vim oraque sicca ferunt trepidorum inhiasse luporum, hätten darnach gelechzt, Stat. Theb. ...
socio , āvī, ātum, āre (socius), I) vergesellschaften, vereinigen, verbinden, vim rerum cum dicendi exercitatione, Cic.: vitae suae periculum cum alqo, sein Leben mit jmd. wagen, Cic.: sanguinem (Verwandtschaft, Familie), Liv.: gaudia cum alqo, ...
brūma , ae. f. (v. brevis st. *brevima [sc. dies ]); vgl. Varr. LL. 6, 8. Paul. ex Fest. 31, 14. Serv. Verg. Aen. 2, 472), die Zeit des scheinbaren Stillstands der Sonne ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro