dē-porto , āvī, ātum, āre, herab-, fort-, davon ... ... . – b) v. Flüssen, mit sich führen, Indus magnam vim seminum secum frumenti similium dicitur deportare, Cic. de nat. deor. 2, ...
admodum , Adv. (ad u. modus), bis zu dem ... ... nihil sciebat, Cic.: equestris pugna nulla adm. fuit, Liv.: armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam adm., Liv. – u. bei den den Grad ...
im-plico , plicuī, plicitum u. plicāvī, plicātum, āre ... ... in etw. fest od. tief einsenken, vim suam naturis hominum, Cic.: poet., ignem (Feuer der Liebe) ...
dēditio , ōnis, f. (dedo), a) aktiv, die ... ... deditionem, Liv.: urbe potiri per deditionem (ohne Schwertstreich, Ggstz. potiri per vim), Liv.: recipere urbem per deditionem, Liv.: recipere alqm od. oppidum ...
re-pello , reppulī, repulsum, ere, I) zurücktreiben, vertreiben ... ... vertreiben, abweisen, abhalten, entfernen, verhindern, repellere bellum, non inferre, Curt.: vim vi, Cic.: dolorem a se, Cic.: oratorem a gubernaculis civitatum, Cic.: ...
fātālis , e (fatum), zum Schicksal-, zum Verhängnis gehörig, ... ... = fatum, das Verhängnis, Schicksal, in malum familiae nostrae fatale revolvimur, Sen. suas. 3. 2. – II) insbes., im üblen Sinne ...
ex-prōmo , prōmpsī, prōmptum, ere, hervornehmen, hervorbringen, ... ... an jmd. seine Gr. auslassen, sein Mütchen kühlen, Cic.: in causa vim eloquentiae, Cic.: ut apud eos ipsos, quod ab iis didicerimus, velimus expromere ...
pluteus , eī, m. u. pluteum , eī, n ... ... b. c. 1, 25, 9 u. 2, 15, 3: plutei viminei, Amm. 19, 5, 1: locus consaeptus cratibus pluteisque, mit Planken, ...
audītio , ōnis, f. (audio), das Hören, ... ... id ipse non vidisset? Cic.: si accepissent famā et auditione esse quoddam numen et vim deorum, Cic. – dah. meton., das leere Gerede, Gerücht, ...
af-fundo (ad-fundo), fūdī, fūsum, ere, hinzugießen, ... ... affusis puppes procedere ventis, Sil.: u. von der Befruchtung, ei (nido) vim genitalem affundere, es (das Nest) mit seinem Samen befruchten, Tac. ...
at-tento (ad-tento) od. at-tempto (ad ... ... etw. versuchen, sich in etw. versuchen, neque vim neque naturam eius (generis) nec partes nec genera proponunt, ut praeteriri omnino ...
in-cutio , cussī, cussum, ere (in u. quatio), ... ... negotii alci, Hor.: bellum, drohe mit Kr., Hor.: minas, Ov.: vim ventis, Verg.: alci foedum nuntium, die erschütternde Schreckensbotschaft zurufen, Liv.
termino , āvi, ātum, āre (terminus), begrenzen, abgrenzen, ... ... terminat nec magnitudinis nec diuturnitatis modum, Cic.: at nos metiendi ratiocinandique utilitate huius artis terminavimus modum, Cic.: bona voluptate, mala dolore terminavit, hat das Gute in ...
dē-spūmo , āvī, ātum, āre, I) tr.: A) ... ... den Wein, Pers. 3, 3. – b) abreiben, abschleifen, pavimentum cote, Plin. 36, 187. – c) zur Ader lassen, ...
iniecto , āre (Intens. v. inicio), I) hineinwerfen, sese in scaphas, sich hineinschwingen, Amm. 14, 2, ... ... etw. ausstrecken (eig. u. übtr.), Lucan., Stat. u. Amm.: vim naturae, antun, Amm.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... praesertim id temporis? Cic. – m. Dat., minime miror caelum et terras vim suam, si tibi ita conveniat (zusagt), dimittere, Cic.: in quam ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... continet in se, Lucr.: ut omnia, quae alantur et crescant, contineant in se vim caloris, Cic.: calor, qui aquis continetur, im W. enthalten ist, ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... convertere nobis (nach uns), Lucr. 5, 704. – tigna duo contra vim atque impetum fluminis conversa, Caes.: omnem eam materiam, quae erat caesa, conversam ...
con-traho , trāxī, tractum, ere, zusammenziehen, beiziehen, ... ... Cornif. rhet.: si causae turpitudo contrahet offensionem, Cic.: illa, quae rabie contracta toleravimus, Sall. fr. – β) physische Übel zuziehen, herbeiführen, ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... 108. – d) Luft aufnehmen, fangen, einziehen, cum magnam vim venti vela conciperent, Curt.: bucina concepit aëra, Ov.: pars (animae) concipitur ...
Buchempfehlung
Der lyrische Zyklus um den Sohn des Schlafes und seine Verwandlungskünste, die dem Menschen die Träume geben, ist eine Allegorie auf das Schaffen des Dichters.
178 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro