... majestätisch, erhaben, habitus formaque viri aliquantum amplior augustiorque humanā, Liv.: augustior solito currus, Plin. pan.: ... ... senatus) conspectus augustissimus fuit, Plin. ep. – v. Pers., species viri maioris, quam pro humano habitu, augustiorisque, Liv.: cum cetero habitu se ...
attāctus (adtāctus), ūs, m. (attingo), das Anrühren ... ... . 7, 350: attactu continuo, Apul. de mund. 27: sine ullo attactu viri, Lact. 4, 14, 1; u. so im Abl. noch ...
fūrtīvus , a, um (furtum), I) gestohlen, entwendet, ... ... geheime Liebesverhältnisse, amor, Verg.: hominum amores, Catull.: ioci, Ov.: viri, Buhlen, Ov.: furtivae conscia mentis, vertraut mit des Herzens Geheimnis, ...
arcuātus u. arquātus , a, um (arcus), I) ... ... Form arquātus) regenbogenfarbig, iubar, Avian. fab. 15, 8: color viridis vel arquato similis, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 93: ...
clāritās , ātis, f. (clarus), das Hölle, ... ... c. hominis, Cic.: c. generis, Quint.: c. nascendi, Quint.: viri claritate praestantes, Nep.: num te claritatis paenituit? Cic.: claritas laus est a ...
cordātus , a, um (cor), mit Sinn –, mit Verstand ... ... 12: vir cordate, Augustin. ep. 244, 1: cordati homines od. viri, Augustin. de civ. dei 1, 3. Vulg. Iob 34, 10: ...
cunctāns , antis, PAdi. m. Compar. (v. cunctor), zögernd, langsam, I) in der Bewegung, ... ... cunctantior (al. cunctatior) factus est, Suet. – v. Lebl., corda viri, Val. Flacc.: ira, Stat.
ef-fēmino , āvī, ātum, āre (ex u. femina), ... ... weibisch (unmännlich, feig) machen, verweichlichen, verzärteln, corpus animumque virilem, Sall.: vultum, Cic. fr.: animos, Caes. u. Sen.: ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... Cic.: aetate et consilio ceteros anteire, Sall. fr.: acta illa res est animo virili, consilio puerili, Cic.: ratio bono consilio a dis immortalibus data, mit ...
contentio , ōnis, f. (contendo), I) das Bespannen ... ... Cic.: labor corporis atque c. animi, Cic.: vehementissima c. animi, ingenii, virium, Cic. – m. obj. Genet., ab hac contentione disputationis animos ...
1. cōn-spicio , spēxī, spectum, ere (con u. ... ... durch Prädik. -Acc. (gew. eines Partizips), c. imaginem clarissimi viri laureatam, Cic.: omnia fere superiora loca multitudine armatorum completa, Caes.: alqm humi ...
cubiculum , ī, n. (cubo; vgl. Varro LL. ... ... redire in cubiculum, Suet.: clamore ancillarum revocari in cubiculum, Val. Max.: his (viris) circumdatus in cubiculo meo sedi, Plin. ep.: vaporarium subiectum est cubiculis, ...
ag-gredior (ad-gredior), gressus sum, gredī (ad u. ... ... causam, Cic.: facinus, beginnen, Liv.: maiora et aspera, Sall.: maiora viribus, Verg. u. Dict.: poet., magnos honores, hinnehmen, ...
aequi-pero (aequiparo), āvī, ātum, āre (aequus u. ... ... dignitate (von einem Hafen), Nep. Them. 6, 1: alqm labore corporisque viribus, Nep. Alc. 11, 2: nec calamis solum, sed voce magistrum, ...
concinnus , a, um, gehörig-, wohl zusammengefügt, I) ... ... geeignet, von Pers. sich fügend, gefällig, et simul ipsa viris Venus ut concinnior esset, Lucr. 4, 1263: concinnus amicis, Hor. sat ...
contāctus , ūs, m. (contingo), die Berührung, ... ... ), Plin. ep.: c. mutuus, Col.: contactu alqd foedare, Verg.: contactus viriles refugere, Ov.: videndum est, num sub primo contactu aquae calidae summa cutis ...
competēns , PAdi. m. Compar. (v. competo), ... ... – mit Dat., personae rebus c., Apul.: sententia verecundiae maternae congrua bonique viri arbitrio competens, ICt. – m. cum u. Abl., ratio ...
īgniculus , ī, m. (Demin. v. ignis), ein ... ... , der erste Anfang, Zündfunke, virtutum, Cic.: iacit igniculos viriles, wirft (zeigt) Funken männlicher u. entschlossener Sinnesart, Cic. – / ...
2. cōnspectus , ūs, m. (conspicio), das Erblicken ... ... .: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, ...
con-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, der Ruhe pflegen, ... ... potest (v. d. Tullia), Liv.: non manes, non stirpem eius conquiescere viri (des Hannibal), Liv.: u. (v. lebl. Subjj.) quando ...
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro