dē-mergo , mersī, mersum, ere, herab - od ... ... . Alex.: u. prägn. eine Pers., inde profectum eum ad capita quae vocant Sari fluminis foeda tempestas adorta prope cum omni classe demersit, Liv. 33, ...
studium , iī, n. (studeo), der innere Trieb ... ... Solin.: studia liberalia, Vell. u. Suet.: studia quae honesta ac liberalia vocantur, Augustin.: pabulum studii atque doctrinae, Cic.: haec inter se studia exercere, ...
prō-voco , āvī, ātum, āre, hervor-, herausrufen, herrufen ... ... alqm ad pugnam, Cic., ad certamen, Flor.: u. so oft absol., provocantes u. dgl., Liv. (s. Weißenborn Liv. 3, 60, ...
lacrima (altlat. lacruma, auch lachruma [Gell. 2, ... ... lacrimas haec mihi, cum video, eliciunt, Plaut.: lacrimas excussit mihi, Ter.: lacrimas evocant nomina parum grata auribus, Sen.: debilitor lacrimis, die Tr. übermannen mich, ...
con-texo , texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, ... ... , Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. ...
fistula , ae, f. I) eig., die Röhre, ... ... dies. fist. urinalis, Veget. mul.: minutae corporum fistulae, quas medici πόρους vocant, Poren in der Haut, Iulian. bei Augustin. op. imperf. ...
2. adiūtor , ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer ... ... auctor, adiutor, particeps exstitit, Cic. – m. Dat., deos adiutores incepto invocantes, Dict. 2, 10: cuius ipse honori et dignitati semper faverit atque adiutor ...
1. canālis , is, Abl. ī, m. u. ... ... die Luftröhre, Plin. 8, 29: recta tenuataque cervix (vulvae), quem canalem vocant, Cels. 4, 1. § 38. – V) als t. ...
Armenia , ae, f. (Ἀρμενία ... ... Armenios sescentos (als Soldaten), Valer. b. Vopisc.: Armenii, quos minores vocant, die Bewohner Kleinarmeniens, Curt. – b) armenium, ī, n., ...
cumulus , ī, n. (verwandt mit culmen, culmus), der Haufen als Spitze, der pyramidenförmig aufgetürmte Haufen, ... ... t., peroratio, quam cumulum (Schlußstein) quidam, alii conclusionem (Abschluß) vocant, Quint. 6, 1, 1.
bāiulus (bāiolus), ī, m. = ἀχθοφόρος, ein ... ... allg.: Protagoram... adulescentem aiunt vecturas onerum corpore suo factitavisse: quod genus Graeci ἀχθοφόρους vocant, Latine baiulos appellamus, Gell.: non pudet amplexari puellam baiolum (Götz u. ...
albulus , a, um (Demin. v. albus), weißlich ... ... (sc. aqua), alter Name des »Tiber«, fluvius Albula, quem nunc Tiberim vocant, Liv. 1, 3, 5; vgl. Plin. 3, 53: ...
februus , a, um, reinigend, im religiösen Sinne, ... ... letzte Monat), Ov. fast. 5, 423. Vgl. sacrum purgatorium, quod vocant Februm (al. Februum), unde mensis nomen accepit, Augustin. de civ. dei ...
stercus , oris, n., I) die Ausleerung der Menschen u. Tiere, der Kot, Mist, Dünger, hominis, ... ... Schlacken, ferri, Scrib. Larg. 188: plumbi stercus, quod scoriam vocant, Marc. Emp. 10.
Störung , die, turbatio. perturbatio (das Trüben, Verwirren, z ... ... (der Slörer, w. s.). – frei von Störungen, ab iis, quae avocant, abductus et liber (von Pers.); vacuus ab interventoribus (von Lebl., ...
Daphnis , nidis, Akk. nidem, nim u. nin, ... ... ). Prop. 2, 34, 68 (wo Akk. Daphnin): casia quam Daphnidis vocant, Plin. 12, 98. – II) = Daphne, s. daphnēno. ...
comētēs , ae, Akk. ēn, m. (κομ ... ... c., Tac.: stella c., Iustin.: stellae eae, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant, Cic.: crinita sidera cometarum, Amm. – / Spätlat. Akk. Sing. ...
canthus (cantus), ī, m. (κανθό ... ... 71. – II) der Augenwinkel, anguli oculorum, quos Graeci canthus vocant, Marc. Emp. 8. fol. 97 (a), 15.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... agendae rei (Operationsplan) et tempus convenit, Liv.: eo signo, quod convenerat, revocantur, Caes. – pax convenit, Sall. u. Liv., non convenit, ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... Bosporum duae parvae (insulae) parvoque distantes spatio et aliquando creditae dictaeque concurrere et Cyaneae vocantur et Symplegades, Mela. – β) v. Abstr.: inter se c., ...
Buchempfehlung
Der lyrische Zyklus um den Sohn des Schlafes und seine Verwandlungskünste, die dem Menschen die Träume geben, ist eine Allegorie auf das Schaffen des Dichters.
178 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro