inclīnātio , ōnis, f. (inclino), das Sich-Neigen, ... ... . 9, 114. – 3) als rhet. t. t., incl. vocis, das Steigen und Sinken, der Wechsel der ...
circum-lino , litum, ere, u. circumlinio , liniī, ... ... durch starkes Auftragen (v. den Rednern), Quint. 12, 9, 8: simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumliniri, quod Graeci καταπεπλασμένον dicunt (v. Musiker), ...
īnsolentia , ae, f. (insolens), I) das Ungewohnte ... ... , Übertriebene, Gezierte im Ausdrucke, peregrina, Cic.: verborum, Cic.: vocis istius, Gell.: Plur., insolentias verborum respuere, Gell. – B) ...
cōnfōrmātio , ōnis, f. (conformo), die entsprechende Gestaltung ... ... – II) übtr.: 1) im allg., m. obj. Genet., vocis, richtige Tonsetzung, Cic.: verborum, richtige Wortfügung, Cic.: omnium officiorum ...
venerābilis , e (veneror), I) verehrungswürdig, ehrwürdig, hochverehrt, ... ... .: partes eloquentiae, Tac. dial.: doctrinae sacra, Val. Max.: quo scilicet Latinae vocis honos per omnes gentes venerabilior diffunderetur, Val. Max. – II) aktiv ...
cōnsonantia , ae, f. (consono), der Zusammenklang, Einklang ... ... verb. concentus et c., Chalcid. Tim. 44: mit Genet., c. vocis, Vitr. 5, 5, 7. – Plur., Vitr. 5, 4 ...