effectrīx , trīcis, f. (Femin, zu effector), die ... ... Cic. de fin. 2, 55: quo modo esse potuit mala voluntas bonae voluntatis effectrix? Augustin. de civ. dei 12, 9, 2.
cōnsōlātio , ōnis, f. (consolor), die Tröstung, ... ... , sed exulceratio, Sen.: levis est consolatio ex miseriis aliorum, Cic.: conscientia rectae voluntatis maxima consolatio est rerum incommodarum, Cic.: hoc genus consolationis miserum atque acerbum est ...
inclīnātio , ōnis, f. (inclino), das Sich-Neigen, ... ... B) insbes.: 1) die wohlwollende Neigung, Hinneigung, Zuneigung, voluntatis u. voluntatum, Cic.: senatus et populi, Lampr.: iudicum ad nos, ...
commūtātio , ōnis, f. (commuto), I) die Umwandlung ... ... ex vero in falsum, Cic. – in der Gesinnung usw., tanta commutatio voluntatis, Cic.: si aut morum aut studiorum commutatio facta erit, Cic. – ...
crīminōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri ...
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... , Cic.: c. bene actae vitae, Cic.: officii mei benevolentiaeque, Cic.: rectae voluntatis, Cic.: pulcherrimi facti, Cic.: c. honeste recteque factorum, das B., ...
sīgnificātio , ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben ... ... . – b) m. obj. Genet.: virtutis, Cic.: timoris, Cic.: voluntatis, Cic.: victoriae, Caes.: adventus, Caes.: recondita veteris ritus, Gell.: factā ...
praerogātīvus , a, um (praerogo), vor anderen-, zuerst um seine ... ... werde, pr. triumphi, Cic. ep. 15, 5, 2: pr. suae voluntatis, Cic. I. Verr. 26: pr. fecunditatis in feminis, Plin. 7 ...